η αλήθεια είναι σαν το λιοντάρι..
δεν χρειάζεται να την υπερασπιστεις...
την αφήνεις 'μόνη',
μπορεί άψογα να υπερασπίζεται τον εαυτό 'της'. 07 Νοε 2013
....και όταν όλα
μας φαίνονται "ανάποδα",
ορίστε ένας λογικός τρόπος
για να τα δούμε ίσια!!!
08 Νοε 2013
....:.......μια αγκαλιά κι ενα χαμόγελο όσο κι αν δεν μας κοστίζουν τίποτε
για να τα δώσουμε.......
είναι δώρα πανάκριβα για κάποιους αποδέκτες....... 14 Νοε 2013...
Καλημέρα σε όλο τον κόσμο. . . . .
Έτσι να κλείνουμε το μάτι σε ολα οσα μας στεναχωρούν, πάντα με χαμόγελο και κέφι μικρού παιδιού! !!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΉΜΕΡΑ ! ! !
η Παναγίτσα κοντά μας. ....μαζί μας. .... -
3 Νοε 2013
…δεν ειμαι τίποτε περισσότερο από μια απαλή λάμψη σε ένα αιώνιο σύμπαν.
22 Nov. 2013
Ότι έγινε έγινε και ότι είναι να γίνει θα γίνει....
Η βροχή είναι με το μέρος μου.
Κάθε ποτάμι και μια δική μου μέρα
Και η Θάλασσα ο Τελικός Προορισμός.
Ζω σε μια ψεύτικη πραγματικότητα που μου επεβαλλαν.
22 Nov. 2013
................Ολα είναι αγάπη...................
μία διαφορετική ματιά που έμαθα να ρίχνω,
όταν με πλησιάζει η θλίψη, η μελαγχολία.....
όταν έρχεται σιγανά και ύπουλα , να με τυλίξει.....
Είναι εύκολο να αφήνεται κανείς στην λύπη του, στην άρνηση του, στην μουντή διάθεση του και μετά αυτό να τον οδηγεί στην κατάντια του. Είναι εύκολο να υποκύπτει κανείς στα αδύνατα σημεία του, στις εξαρτήσεις του.
Είναι όμως υπέροχο να υποκλίνεται κανείς στην θέληση και στην δύναμη της αντίστασης. Είναι λες και πατάς κάποιον διακόπτη και μέσα στα σκοτάδια, επιλέγεις το φως! Μέσα απ τον εκνευρισμό, επιλέγεις καλοσύνη.
Καλοσύνη για τον εαυτό σου πρώτα που σε χρειάζεται να τον βοηθάς, να τον στηρίζεις ακριβώς όπως κάνεις με ένα καλό φίλο, με ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Αγκαλιάζοντας τον εαυτό μας, φτιάχνουμε καινούργιους κόσμους για μας!
Είναι θέμα απόφασης.
Και κάθε φορά που θα κάνουμε κάτι ‘μικρό’ θα γεμίζει η καρδιά μας ‘χρυσάφι’ που θα λάμπει στα μάτια μας. Η αγκαλιά για την ζωή, είναι πολλές μικρές πράξεις αγάπης. Και αν το αποφασίσουμε μπορούμε κάθε μέρα να έχουμε και μια, αρχίζοντας από την κατανόηση.
Κατανόηση του εαυτού μας, κατανόηση του κόσμου, συμπάθεια για το ατελές που και αυτό έχει την δικιά του μαγεία. Η κατανόηση θα μας οδηγήσει στην γαλήνη να αποδεχόμαστε το λάθος, την βλακεία αν θέλετε ή και το ελάττωμα του άλλου. Είτε αυτός είναι ο φίλος μας, ο σύντροφος μας, ο γονιός μας, ένας άγνωστος άνθρωπος
ή ο εαυτός μας.
Κρατώ φυλαχτό αυτό το υπέροχο που είπε ο ποιητής, πεζογράφος και ψυχαναλυτής, Ανδρέας Εμπειρίκος,
"Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τα ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω, βλέπω μπρος μου ό,τι ποθώ"
22 Nov. 2013
9 Οκτ 2013
Το καπάκι του ματιού το ’χει ο άνθρωπος για να σκεπάζει το μάτι του σαν κοιμάται, όχι σαν είναι ξύπνιος!
Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;
Μενέλαος Λουντέμης "Ενα Παιδί Μετράει Τ' Αστρα"
-
29 Νοε 2013
Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.
Θηρίο τον λένε τον άνθρωπο. Κολοκύθια. Ποιο θηρίο, μωρέ; Έχει το θεριό μαχαίρια; Φκιάνει σκοτώστρες και τουφεκάει; Θηρίο… Βρισιά για τα θεριά!
Στον έρωτα μήπως όλες οι φορές που αγαπούμε δεν είναι πρώτες;
Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο στον κόσμο από λίγη πικρή ζωή.
“Άμα τον πόνο σου τον μοιράζεσαι μ’ άλλους λένε λιγοστεύει”. Μπορεί. Ίσως. Μα την πείνα σου μ’ όσους και να την μοιραστείς δε θα χορτάσεις.
Καλύτερα να μην έχει κανείς φτερά παρά να ’χει και να του τα ματώνουν.
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ “ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΖΩΗ” Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ -
Θηρίο τον λένε τον άνθρωπο. Κολοκύθια. Ποιο θηρίο, μωρέ; Έχει το θεριό μαχαίρια; Φκιάνει σκοτώστρες και τουφεκάει; Θηρίο… Βρισιά για τα θεριά!
Στον έρωτα μήπως όλες οι φορές που αγαπούμε δεν είναι πρώτες;
Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο στον κόσμο από λίγη πικρή ζωή.
“Άμα τον πόνο σου τον μοιράζεσαι μ’ άλλους λένε λιγοστεύει”. Μπορεί. Ίσως. Μα την πείνα σου μ’ όσους και να την μοιραστείς δε θα χορτάσεις.
Καλύτερα να μην έχει κανείς φτερά παρά να ’χει και να του τα ματώνουν.
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ “ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΖΩΗ” Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ -
29 Νοε 2013
30.11.2013
πρωτη δεκεμβρη...
κρυα χερια...ζεστη καρδια...!!!
καλο μηνα ...!!
ερχονται παλι χριστουγεννα...γιορτη για τα μικρα παιδια κυριως... ας αφησουμε πισω οτι ποναει...κι ας κρατησουμε σφιχτα οποιον μας εκανε να δακρυσουμε απο ευτυχια.... σας ευχομαι υγεια...χσμογελα...αγαπη...γλυκια υπομονη στις προσδοκιες....ζεστες αγκαλιες....γεματες σιωπες....
καλο χαρουμενο δεκεμβρη !!!!
κρυα χερια...ζεστη καρδια...!!!
καλο μηνα ...!!
ερχονται παλι χριστουγεννα...γιορτη για τα μικρα παιδια κυριως... ας αφησουμε πισω οτι ποναει...κι ας κρατησουμε σφιχτα οποιον μας εκανε να δακρυσουμε απο ευτυχια.... σας ευχομαι υγεια...χσμογελα...αγαπη...γλυκια υπομονη στις προσδοκιες....ζεστες αγκαλιες....γεματες σιωπες....
καλο χαρουμενο δεκεμβρη !!!!
30.11.2013
16/12/2013
Ονειρα γλυκά και ζεστούλικα σαν αγκαλιά μικρού παιδιού. ... -
16 Δεκ 2013
Περασε η ωρα. ...καληνύχτα. ....
16 Δεκ 2013
" Ξυπνούσα κι έβρισκα το μήνυμά του το πρωί.
Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που μου ’φερνε,
Γιατί δεν ξέρω να διαβάζω καθόλου.
Θ αφήσω τον σοφό μέσα στα βιβλία του,
δε θα τον ρωτήσω καθόλου :
μπορώ τάχα να ξέρω αν θα μπορούσε να καταλάβει το δικό μου μήνυμα ;
Θα αγγιξω το πρόσωπό μου με το γράμμα,
θα το σφιξω πάνω στην καρδια μου.
Όταν η νύχτα θα γίνει σιωπηλή
και τα αστέρια θα βγουν ένα - ένα,
θα το ανοίξω πάνω στα ποδια μου
και θα μεινω σιωπηλός.
Τα φυλλα που μουρμουρίζουνε
θα μου το διαβασουνε με δυνατή φωνή,
το γρήγορο ποταμι θα μου το σιγοψιθυρισει,
και τα εφτά αστέρια της γνωριμίας θα μου το τραγουδήσουν από τους ουρανούς.
Δεν κατάφερα να βρω αυτο που ψάχνω
Αυτο που θαθελα να μάθω δεν το καταλαβαίνω καθόλου
Μα αυτό το μήνυμα που δεν ήξερα να αποκρυπτογραφησω
υποβασταξε το φορτίο μου και οι σκέψεις μου γίνανε μελωδίες.
ΡΑΜΠΙΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ - ένα καλάθι με καρπούς - -
Γιατί δεν ξέρω να διαβάζω καθόλου.
Θ αφήσω τον σοφό μέσα στα βιβλία του,
δε θα τον ρωτήσω καθόλου :
μπορώ τάχα να ξέρω αν θα μπορούσε να καταλάβει το δικό μου μήνυμα ;
Θα αγγιξω το πρόσωπό μου με το γράμμα,
θα το σφιξω πάνω στην καρδια μου.
Όταν η νύχτα θα γίνει σιωπηλή
και τα αστέρια θα βγουν ένα - ένα,
θα το ανοίξω πάνω στα ποδια μου
και θα μεινω σιωπηλός.
Τα φυλλα που μουρμουρίζουνε
θα μου το διαβασουνε με δυνατή φωνή,
το γρήγορο ποταμι θα μου το σιγοψιθυρισει,
και τα εφτά αστέρια της γνωριμίας θα μου το τραγουδήσουν από τους ουρανούς.
Δεν κατάφερα να βρω αυτο που ψάχνω
Αυτο που θαθελα να μάθω δεν το καταλαβαίνω καθόλου
Μα αυτό το μήνυμα που δεν ήξερα να αποκρυπτογραφησω
υποβασταξε το φορτίο μου και οι σκέψεις μου γίνανε μελωδίες.
ΡΑΜΠΙΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ - ένα καλάθι με καρπούς - -
22 Σεπ 2013
Γιώργος Νταλάρας - Μεθυσμένη βάρκα..... 2001
25 Απρ 2013
Μια θλίψη Γιώργος Ζωγράφος -
13 Νοε 2013
Πώς αφήσαμε τις ώρες μας
και χάθηκαν
πασχίζοντας ανόητα να εξασφαλίσουμε
μια θέση στην αντίληψη των άλλων.
Γιάννης Ρίτσος
Γιάννης Ρίτσος
23 Δεκ 2013
Καλό ξημέρωμα. ....ονειρα γλυκά, ζεστά, και γλυκοταξιδεμενα ...... -
27 Δεκ 2013
-
28 Δεκ 2013
Νύχτα που τα έχει ολα απόψε ...ανακατεμένα σύννεφα, ανοίγματα στον
ουρανό , και μέσα τους όμορφα αστέρια, λες και δροσισταλιες της βροχής
έμειναν εκεί.
Ένα αδύναμο αεράκι, το μόνο που καταφέρνει είναι να ταράζει απαλά τα φύλλα στην πορτοκαλια, περνώντας διάφανα ανάμεσα από τις φυλλωσιες της ...
Θαθελα να ονειρευτω , να παρασυρθω από το όνειρο , και να περάσω από την πραγματικοτητα στην φαντασία ...
Αν είχε μία μόνο λέξη απόψε ο ουρανός, αύτή θα ήταν "γαλήνη " ....
Ονειρα πολλά. .....
Ένα αδύναμο αεράκι, το μόνο που καταφέρνει είναι να ταράζει απαλά τα φύλλα στην πορτοκαλια, περνώντας διάφανα ανάμεσα από τις φυλλωσιες της ...
Θαθελα να ονειρευτω , να παρασυρθω από το όνειρο , και να περάσω από την πραγματικοτητα στην φαντασία ...
Αν είχε μία μόνο λέξη απόψε ο ουρανός, αύτή θα ήταν "γαλήνη " ....
Ονειρα πολλά. .....
27 Δεκ 2013
"Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο...."
Οδυσσέας Ελύτης
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα που γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χίμαιρας
Ριγώντας μ’ αφρό τη θύμηση!
Που είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχρωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια
-Μα που γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου ‘λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
Ή πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ’ ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ’ άρωμα των γυακίνθων – Μα που γύριζες
Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα
Ήταν εκεί ένα κρύο αλμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ’ έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ’ όνομά του
Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών
Όπου σελάγιζε ο δικός σου αστερίας.
Άκουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν΄αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
Ή για να πας καβάλα στο μαΐστρο
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ’ αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.
Οδυσσέας Ελύτης - "Η Μαρίνα των βράχων"
(αφιερωμένο...με αγάπη....σε όσους ξέχασαν ή παραιτήθηκαν απ το να κυνηγούν μέχρι να φτάσουν τις επιθυμίες τους....)
Οδυσσέας Ελύτης
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα που γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χίμαιρας
Ριγώντας μ’ αφρό τη θύμηση!
Που είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχρωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια
-Μα που γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου ‘λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
Ή πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ’ ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ’ άρωμα των γυακίνθων – Μα που γύριζες
Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα
Ήταν εκεί ένα κρύο αλμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ’ έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ’ όνομά του
Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών
Όπου σελάγιζε ο δικός σου αστερίας.
Άκουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν΄αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
Ή για να πας καβάλα στο μαΐστρο
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ’ αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.
Οδυσσέας Ελύτης - "Η Μαρίνα των βράχων"
(αφιερωμένο...με αγάπη....σε όσους ξέχασαν ή παραιτήθηκαν απ το να κυνηγούν μέχρι να φτάσουν τις επιθυμίες τους....)
31 Δεκ 2013
Ίσως όταν όλοι μπορέσουν να δουν την ομορφιά της ζωής, ίσως τότες όλος ο
κόσμος να γίνει πρώτα καλός και μετά ευτυχισμένος.... Δυστυχισμένος
είναι
όποιος αρνείται να είναι ευτυχισμένος!...
...Στρατής Μυριβήλης. 31 Δεκ 2013
όποιος αρνείται να είναι ευτυχισμένος!...
...Στρατής Μυριβήλης. 31 Δεκ 2013
Οσα δεν ζήσαμε, αυτά μας ανήκουν.... εκεί που τελειώνουν τα όνειρα, εκεί αρχίζει η ζωή μας......
~Τάσος Λειβαδίτης 31 Δεκ 2013
~Τάσος Λειβαδίτης 31 Δεκ 2013
..θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων να σου φέγγουν τον ύπνο σου...
θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό της πεταλούδας ,να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου..
θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό φως, δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε μη σκοντάψεις..."
......Γιάννης Ρίτσος
θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό της πεταλούδας ,να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου..
θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό φως, δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε μη σκοντάψεις..."
......Γιάννης Ρίτσος
31 Δεκ 2013
ωραία απάντηση που δίνει σε όλα με τη σιωπή του ο έναστρος ουρανός..
~Τάσος Λειβαδίτης
31 Δεκ 2013
31 Δεκ 2013
Όταν τα όνειρα έχουν φύγει μην τα παρατάς ...
Γιατί η ζωή είναι σαν τη θάλασσα..
μετά από κάθε κυματάκι ή κάθε φουρτούνα,
τα πάντα αλλάζουν..
λίγο ή πολύ..
απόλαυσε τη στιγμή.. δεν θα ξανάρθει....
Για να έχεις απόλυτο έλεγχο στο σώμα σου και τη ζωή σου
απαιτούνται τρία πράγματα,
ένας στόχος,
μία αγάπη
και ένα όνειρο!!!!
αυτό....
...για μένα..
~Τάσος Λειβαδίτης
31 Δεκ 2013
"Και όταν η ψυχή σου μιλά εσύ να σιωπάς.
Και σκύψε όσο μπορείς να την ακούσεις
γιατί η φωνή της είναι πάντα ψίθυρος,
να μην ενοχλεί την επιθυμία...."
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης 31 Δεκ 2013
Και σκύψε όσο μπορείς να την ακούσεις
γιατί η φωνή της είναι πάντα ψίθυρος,
να μην ενοχλεί την επιθυμία...."
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης 31 Δεκ 2013
Μα όχι με το κεφάλι. Μη ρωτάς το κεφάλι.
Αποφάσισε με την καρδιά και ρίξου στο κενό...
Και να ξέρεις...όπου να πέσεις
θα'μαι εγώ από κάτω,και θα σε πιάσω...
...Μενέλαος Λουντέμης... 31 Δεκ 2013
Αποφάσισε με την καρδιά και ρίξου στο κενό...
Και να ξέρεις...όπου να πέσεις
θα'μαι εγώ από κάτω,και θα σε πιάσω...
...Μενέλαος Λουντέμης... 31 Δεκ 2013
Πρόσεξε μόνο ένα πράγμα. Πρόσεξε πώς θα πεις το ''δε
σ'αγαπώ'' αν δεν μ'αγαπάς. Τίποτα άλλο δε σε παρακαλώ. Πρόσεξε μόνο
αυτό. Γιατί απ'το ''όχι'' σου κρέμεται ένα όνειρο. Και θα κοπεί. Κι ο
ιππότης με τ'άλογο θα γίνει συντρίμμια.
~Μενέλαος Λουντέμης
~Μενέλαος Λουντέμης
31 Δεκ 2013
Δάκρυα δεν είναι αυτά που φεύγουν από τα μάτια και κυλάνε στο πρόσωπο αλλά αυτά που φεύγουν από την καρδιά και κυλάνε στη ψυχή..
31 Δεκ 2013
"Αυτοί που ονειρεύονται την ημέρα αντιλαμβάνονται πολλά πράγματα που διαφεύγουν από αυτούς που ονειρεύονται μόνο τη νύχτα".
Edgar Alan Poe
Edgar Alan Poe
31 Δεκ 2013
Δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι θα διαλέξεις. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο
μονοπάτια και όλα είναι ίδια γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Αρκεί το
μονοπάτι να το ακολουθήσεις χωρίς φόβο και χωρίς φιλοδοξία. Και αρκεί το
μονοπάτι να έχει καρδιά.
31 Δεκ 2013
31 Δεκ 2013
Αναζήτησε άλλες νύχτες
όπου τα αστέρια λάμπουν ακόμα....
Τους μεγαλύτερους στόχους τουs βάζει η ψυχή...
Τα καλύτερα όνειρα τα δημιουργεί το μυαλό...
Τις καλύτερες ευχές τις στέλνει η καρδιά....
Τα καλύτερα όνειρα τα δημιουργεί το μυαλό...
Τις καλύτερες ευχές τις στέλνει η καρδιά....
μετά από κάθε κυματάκι ή κάθε φουρτούνα,
τα πάντα αλλάζουν..
λίγο ή πολύ..
απόλαυσε τη στιγμή.. δεν θα ξανάρθει....
Για να έχεις απόλυτο έλεγχο στο σώμα σου και τη ζωή σου
απαιτούνται τρία πράγματα,
ένας στόχος,
μία αγάπη
και ένα όνειρο!!!!
αυτό....
...για μένα..
Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει... τρέχει... ασυλλόγιστα στους γκρεμούς,
που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει,
ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά...
Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει...
Να πεις "όχι" στην αγάπη είναι σαν να κατσουφιάζεις μπροστά σ' ένα λουλούδι
που ετοιμάζεται ν' ανοίξει...Σαν να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσμο...
Μ. Λουντέμης
που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει,
ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά...
Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει...
Να πεις "όχι" στην αγάπη είναι σαν να κατσουφιάζεις μπροστά σ' ένα λουλούδι
που ετοιμάζεται ν' ανοίξει...Σαν να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσμο...
Μ. Λουντέμης
Γεμάτη η μέρα, με ανουσιες λεπτομερειες, που όμως μπορούν και σφραγίζουν ονειρα....
με την συγκαταθεση της λογικής. ...
πετώντας μακρια τα κλειδιά. ...
Νυχτώνει νωρις τώρα τον χειμώνα ....
φεύγει γρήγορα η μέρα. ...έρχεται πιο νωρις η νύχτα. .... η τελευταία νύχτα πριν φύγει ο χρονος, απόψε. .... κι από το ανοιχτό παράθυρο, χειμωνιάτικο παγωμένο αεράκι χαϊδεύει απαλά την κουρτίνα.....,
κι η κουρτίνα, στο λίκνισμα της, κρύβει με νάζια τον έναστρο ουρανό, και ξανά του κάνει χώρο να μπει ένα κομμάτι του κλεφτά στο δωμάτιο. ...
Βλέπω την ανάσα μου στο σκοτεινό της νύχτας, λες και είναι εκπνοή καπνού από τσιγάρο......
πάγωσε το δωμάτιο από το μισανοιχτο παραθυρο. ... ψάχνω μέσα μου, κάτι όμορφο να βρω,
κάτι σαν ανάμνηση,
να το κρατήσω αγκαλιά σφιχτά πάνω στην ψυχή μου,
και μέ την σκέψη του να ονειρευτω....
Καλή Χρονια, με αγάπη και υπομονή,
πολλά πολλά ονειρα. ...
και πολλά χαμογελα ψυχής.........
με την συγκαταθεση της λογικής. ...
πετώντας μακρια τα κλειδιά. ...
Νυχτώνει νωρις τώρα τον χειμώνα ....
φεύγει γρήγορα η μέρα. ...έρχεται πιο νωρις η νύχτα. .... η τελευταία νύχτα πριν φύγει ο χρονος, απόψε. .... κι από το ανοιχτό παράθυρο, χειμωνιάτικο παγωμένο αεράκι χαϊδεύει απαλά την κουρτίνα.....,
κι η κουρτίνα, στο λίκνισμα της, κρύβει με νάζια τον έναστρο ουρανό, και ξανά του κάνει χώρο να μπει ένα κομμάτι του κλεφτά στο δωμάτιο. ...
Βλέπω την ανάσα μου στο σκοτεινό της νύχτας, λες και είναι εκπνοή καπνού από τσιγάρο......
πάγωσε το δωμάτιο από το μισανοιχτο παραθυρο. ... ψάχνω μέσα μου, κάτι όμορφο να βρω,
κάτι σαν ανάμνηση,
να το κρατήσω αγκαλιά σφιχτά πάνω στην ψυχή μου,
και μέ την σκέψη του να ονειρευτω....
Καλή Χρονια, με αγάπη και υπομονή,
πολλά πολλά ονειρα. ...
και πολλά χαμογελα ψυχής.........
Μ΄έβαλαν να ορκιστώ με το χέρι στην καρδιά..
Ορκίσου!! μου είπαν!
«Ορκίσου στην Αγάπη!»
Και ορκίστηκα στην αγάπη!!
Και μου ξανάβαλαν το χέρι στην καρδιά.
Ορκίσου! μου ξανάπαν!
«Ορκίσου στον Άνθρωπο».
Kαι ορκίστηκα στον άνθρωπο!!
Μα είχα για τόσα πολλά να ορκιστώ..
τόσους πολλούς όρκους να δώσω..
στη Φιλία...
στο Κάλλος...
στην Τιμή..
Σε ποιο να πρωτο-ορκιστώ;
"Ορκίσου σε όλα!" μου είπαν.
Τότε... είπα κι έσκυψα τότε ορκίζομαι σε όλα!!
Και γονάτισα μπρος στην Α Γ Α Π Η!!
Μενέλαος Λουντέμης
Πικρό είναι...
Να σιμώνεις αργά στ'ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο...
Μ.Λουντεμης
....ο ποιητής της πιό όμορφης ουτοπίας
"Ετσι συνηθως χανουμε τα πιο ωραια μας χρονια...
απο ενα τιποτα...
ενα αυριο που αργησε να 'ρθει
ή ενα λυκοφως...
που κρατησε πολυ"
Τάσος Λειβαδίτης
"Γιατί Ζωή ζώσα δεν είναι μόνο ό,τι κινείται κι αναπνέει έξω μας,
αλλά πολύ περισσότερο εκείνο που στέκει και σιωπά μέσα μας.
Δεν είναι οι στιγμές που ζούμε αλλά και οι αναμνήσεις που αναμασιούνται.
Είναι τα λόγια που δεν τολμήσαμε να εκστομίσουμε,
φευγαλέα βλέμματα και στιγμιαίες συναντήσεις με ανθρώπους που δε θα ξαναδούμε,
είναι η νοσταλγία για όσα θέλαμε και δεν μπορέσαμε,
η λήθη για όσα μπορέσαμε και δεν θέλαμε..."
Τάσος Λειβαδίτης
Τίποτα. Κοιμήσου.
Εμείς τελειώσαμε.Δεν έχει δάκρυα πια.
Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν...
Τάσος Λειβαδίτης
Στοιχηματίζω αριστερά μέσα στο
στήθος σου
πως έχεις μια καρδιά...
Θυμάσαι?
"είναι πράγματι απάνθρωπο
να εξαρτάται η ζωή σου
από λόγια ή βλέμματα"
Τάσος Λειβαδίτης
Ποιός είσαι λοιπόν, πίσω απ'αυτό το πρόσωπο που η κάθε μέρα τ'αλλάζει;
Ποιός είσαι πίσω απ'τις πράξεις που κάνεις τη μέρα, πίσω απ'τις πράξεις που συλλογίζεσαι τη νύχτα;
Αρίθμητα πρόσωπα μέσα σου, καθένα ζητάει να υπάρξει σκοτώνοντας το άλλο. Ποιό ειναι το αληθινό; Ποιό είναι αυτό το πρόσωπο που κανείς καθρέφτης δεν μπορεί να σου το δώσει;
Τ. Λειβαδίτης
Ήρθα!
...έλεγες πάντα μπαίνοντας στο δωμάτιο ,παρ' όλο που δεν σε περίμενε κανείς...
Τ. Λειβαδίτης
Προσπαθεί να φαίνεται ήρεμος.
Να μοιάζει με τους άλλους.
Κι είναι στιγμές που το κατoρθώνει.
Όμως τις νύχτες δεν μπορεί να κοιμηθεί.
Οι μεγάλες φτερούγεςτου δε χωράνε μέσα στον ύπνο.
Σε τι είχα φταίξει;...
Εμένα το
μόνο μου έγκλημα, ήταν ότι δεν
μπόρεσα να μεγαλώσω..Κυνηγημένος
πάντα, που να βρεις καιρό..
Και τώρα που ξεμπερδέψαμε πια με τα μεγάλα λόγια, τους
άθλους, τα όνειρα, καιρός να ξαναγυρίσουμε στη ζωή μας. Αλλά μάταια. Tο
σχέδιο της πόλης άλλαξε, Κατά πού πέφτει ο δρόμος που αγαπηθήκαμε
παιδιά; Πού πήγε ο άνεμος
που σκόρπισε τόσους συντρόφους; Υπάρχει ακόμα ο κόσμος; Tώρα, στη γλώσσα μας, μπερδεύονται παλιά τραγούδια. Κανείς δε μας καταλαβαίνει και μόνο τα παιδιά μαντεύουν πιο πολλά, μα μεγαλώνουν γρήγορα, και τα πουλιά πετάνε για να μη θυμούνται. Eνα τέτοιο παρελθόν και δεν απόμεινε παρά λίγη στάχτη, όπου σκυμμένοι τα βράδια, σχεδιάζουμε σημαίες, άστρα, λόφους, άλογα, Κι ανάμεσα τους την τύψη, ότι δεν τα δώσαμε όλα, Ελευθερώνοντας έτσι όρκους αλλοτινούς και τις πιο ωραίες χειρονομίες του μέλλοντος...
Τάσος Λειβαδίτης
Γιατί οι άνθρωποι ζουν από τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση στη ζωή
των άλλων.......
Γιατί στο βάθος μας βασανίζει ανελέητα η απόγνωση να έχουμε
κάτι ολότελα δικό μας....
Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ...
...ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ.
Τερψιχόρη Παπαστεφάνου - Τ' όνομά Σου (Νικ. Βρεττάκος)
Τ’ όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι
Τ’ όνομά σου : νερό στην πηγή.
Τ’ όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων.
Τ’ όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.
Τ’ όνομά σου : ρινίσματα ήλιου
Τ’ όνομά σου : στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ’ όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.
Τ’ όνομά σου : κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την `άνοιξη πίσω τους
Τ’ όνομά σου : βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
Τ’ όνομά σου : περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα
Τ’ όνομά σου : τοπίο χωρισμένο με χρώματα
Τ’ όνομά σου : δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.
Τ’ όνομά σου : ένας ψίθυρος απ’ αστέρι σε αστέρι
Τ’ όνομά σου : ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους
Τ’ όνομά σου : μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
Τ’ όνομά σου : ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.
Τ’ όνομά σου : ροδόφυλλο σ’ ενός βρέφους το το μάγουλο
Τ’ όνομά σου : πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλων
Τ’ όνομά σου : ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.
Τ’ όνομά σου : πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ’ όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε
Τ’ όνομά σου : αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.
Τ’ όνομά σου : αλληλούια πάνω στο Έβερεστ
....κι εκείνος ο ουρανός, ο καταγάλανος, ο καλοκαιρινός,
πόσο θα ήθελα πάνω στο γκρίζο τούτο το χειμωνιάτικο,
να μπορούσα να τον ζωγραφισω. .....
....κι εκείνος ο ουρανός, ο καταγάλανος, ο καλοκαιρινός,
πόσο θα ήθελα πάνω στο γκρίζο τούτο το χειμωνιάτικο,
να μπορούσα να τον ζωγραφισω. .....
Μάνος Χατζιδάκις - Η Μελαγχολία Της Ετυχίας......
Στα σοβαρά μην με παίρνεις. .... κι είν’ το μυαλό μου θολό. ...
Καληνύχτα, με ονειρα πολλα πολλα πολλα. .... μέχρι την αυγή. ....
Ύπνο γαλήνιο.....
Καλό ξημέρωμα ......
Η μοναξιά είναι απο χώμα
Περπατώ στην άμμο, όπως εσύ περπατούσες πάνω μου,
αφήνω χνάρια πάνω στη σάρκα της
και με καίνε τα χνάρια σου στη δική μου.
Κανένα κύμα ως τώρα δεν κατάφερε να σε φτάσει, κανένας άνεμος να σε σβήσει.
Ότι κι αν σου πω δε θα μεταδώσω αυτό που μ έκανε να σε θέλω έτσι.
Σ αγαπώ κι αγαπώντας σε,
σε περιέχω,
σε έχω αφού είμαι απο σενα και μαζί κι όπου κι αν είμαι έρχεσαι. Είμαστε στο παντού και στο πάντα τώρα που σε αγάπησα και η αγάπη μας κάνει αδιαίρετους.
Μ. Βαμβουνάκη.
Μανώλης Μητσιάς - Η Νύχτα Μες Στα Μάτια Σου
πως μπορεί να χωρέσει...
σε μία μικρή λιμνούλα από βροχή.....
πάνω στο πεζοδρόμιο.....
ολοκληρος ο ουρανός
και το φεγγάρι μαζί.......
δακρυσμένα μάτια......
Ψευδαίσθηση .....
"Γιατί Ζωή ζώσα δεν είναι μόνο ό,τι κινείται κι αναπνέει έξω μας,
αλλά πολύ περισσότερο εκείνο που στέκει και σιωπά μέσα μας.
Δεν είναι οι στιγμές που ζούμε αλλά και οι αναμνήσεις που αναμασιούνται.
Είναι τα λόγια που δεν τολμήσαμε να εκστομίσουμε,
φευγαλέα βλέμματα και στιγμιαίες συναντήσεις με ανθρώπους που δε θα ξαναδούμε,
είναι η νοσταλγία για όσα θέλαμε και δεν μπορέσαμε, η λήθη για όσα μπορέσαμε και δεν θέλαμε..."
Τάσος Λειβαδίτης
NANI ....
ΠΡΟΣΕΥΧΗ....
ΧΙΟΝΙΖΕΙ.....
Καράβια Αλήτες - Γιάννης Πουλόπουλος
Μία μεγάλη καρδια χρειάζεται πολύ λίγα για να γεμίσει...!!
Καλημέρααααααα !!
Απάντηση από vassilis varnalis
Μονο πνευματικοί επαναστάτες μπορούν να φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο!! εργάτης του φωτός στο δίκαιο αγώνα για πνευματική ανάταση και κοινωνικοί ανύψωση!!!
πηγή: http://www.poiein.gr/archives/28782/index.html#comment-1112980
Ορκίσου!! μου είπαν!
«Ορκίσου στην Αγάπη!»
Και ορκίστηκα στην αγάπη!!
Και μου ξανάβαλαν το χέρι στην καρδιά.
Ορκίσου! μου ξανάπαν!
«Ορκίσου στον Άνθρωπο».
Kαι ορκίστηκα στον άνθρωπο!!
Μα είχα για τόσα πολλά να ορκιστώ..
τόσους πολλούς όρκους να δώσω..
στη Φιλία...
στο Κάλλος...
στην Τιμή..
Σε ποιο να πρωτο-ορκιστώ;
"Ορκίσου σε όλα!" μου είπαν.
Τότε... είπα κι έσκυψα τότε ορκίζομαι σε όλα!!
Και γονάτισα μπρος στην Α Γ Α Π Η!!
Μενέλαος Λουντέμης
2 Ιαν 2014
Καλύτερα μάτια δακρυσμένα παρά μάτια κλειστά......
2 Ιαν 2014
Εγώ ως και τα τουφέκια...
ως κι αυτά θα δεχόμουν να με σημαδέψουν,
φτάνει μόνο μαζί μ' αυτά να με σημάδευε και η ματιά σου...
~Μ.Λουντέμης~
ως κι αυτά θα δεχόμουν να με σημαδέψουν,
φτάνει μόνο μαζί μ' αυτά να με σημάδευε και η ματιά σου...
~Μ.Λουντέμης~
2 Ιαν 2014
Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου
είναι το κλάμα.
Από εκεί και πέρα οι άνθρωποι
ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε
ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε..
~Μ.Λουντέμης~
Από εκεί και πέρα οι άνθρωποι
ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε
ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε..
~Μ.Λουντέμης~
Η αγάπη είναι σαν τα πουλιά.
Δυο – δυο.
Δε γίνεται παραπάνου.
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
“ΣΥΝΝΕΦΙΑΖΕΙ”
Δυο – δυο.
Δε γίνεται παραπάνου.
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
“ΣΥΝΝΕΦΙΑΖΕΙ”
Πικρό είναι...
Να σιμώνεις αργά στ'ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο...
Μ.Λουντεμης
Aγάπη είπες;
Ο καθένας την πελεκάει όπως θέλει.
Άλλος με πέτρα,άλλος με χιόνι.Η σωστή να ξέρεις είναι από χιόνι.Κρατάει όσο και η αληθινή.
~Μ.Λουντέμης~
Ο καθένας την πελεκάει όπως θέλει.
Άλλος με πέτρα,άλλος με χιόνι.Η σωστή να ξέρεις είναι από χιόνι.Κρατάει όσο και η αληθινή.
~Μ.Λουντέμης~
Αλκυόνη Παπαδάκη "Στο ακρογιάλι της ουτοπίας"
Αυτό που θα ήθελα απόψε,είναι τη ζωή μου πίσω.
Αλλά δεν ξέρω από ποιόν να τη ζητήσω.
Τόσο τη σκόρπισα,τόσο τη χαράμισα,τόσο τη δάνεισα,τόσο την ξερίζωσα.Από ποιόν να τη ζητήσω τώρα...
Και τι ωφελεί...
Αυτό που θα θελα απόψε,τελικά,είναι ένας ώμος,να γείρω πάνω του να κλάψω.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.Να κλάψω για όλα.
Για όσα αγάπησα.Γιά όσα ονειρεύτηκα.Για όσα ένιωσα.Για όσα περίμενα και ποτέ δεν ήρθαν.
Για όσα με πρόδωσαν.Για όσα με χαράκωσαν.Για όσα με θανάτωσαν.Για όσα μ'ανάστησαν.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.
Για όλα....
Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψιθυριστά: "Μην κλαις" .Μόνο αυτό.Τίποτε άλλο.
Μην κλαις.Μόνο αυτό....
Αυτό που θα ήθελα απόψε,είναι τη ζωή μου πίσω.
Αλλά δεν ξέρω από ποιόν να τη ζητήσω.
Τόσο τη σκόρπισα,τόσο τη χαράμισα,τόσο τη δάνεισα,τόσο την ξερίζωσα.Από ποιόν να τη ζητήσω τώρα...
Και τι ωφελεί...
Αυτό που θα θελα απόψε,τελικά,είναι ένας ώμος,να γείρω πάνω του να κλάψω.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.Να κλάψω για όλα.
Για όσα αγάπησα.Γιά όσα ονειρεύτηκα.Για όσα ένιωσα.Για όσα περίμενα και ποτέ δεν ήρθαν.
Για όσα με πρόδωσαν.Για όσα με χαράκωσαν.Για όσα με θανάτωσαν.Για όσα μ'ανάστησαν.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.
Για όλα....
Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψιθυριστά: "Μην κλαις" .Μόνο αυτό.Τίποτε άλλο.
Μην κλαις.Μόνο αυτό....
Θα ήθελα πεθαίνοντας κάτι να ευχόμουν στους ανθρώπους
-θα τους ευχόμουν πολλη, αμέτρητη ζωή. ...
Μα είναι περιττό.
Εκείνοι που αγάπησαν δεν θα την χρειαστούν ....
Μενέλαος Λουντέμης
-θα τους ευχόμουν πολλη, αμέτρητη ζωή. ...
Μα είναι περιττό.
Εκείνοι που αγάπησαν δεν θα την χρειαστούν ....
Μενέλαος Λουντέμης
Αν όχι με τη στοργή σου
σκεπασε με τουλάχιστον
με λίγη συγχώρεση....
Κρυώνω....
Τάσος Λειβαδίτης
3 Ιαν 2014
σκεπασε με τουλάχιστον
με λίγη συγχώρεση....
Κρυώνω....
Τάσος Λειβαδίτης
3 Ιαν 2014
απο ενα τιποτα...
ενα αυριο που αργησε να 'ρθει
ή ενα λυκοφως...
που κρατησε πολυ"
Τάσος Λειβαδίτης
αλλά πολύ περισσότερο εκείνο που στέκει και σιωπά μέσα μας.
Δεν είναι οι στιγμές που ζούμε αλλά και οι αναμνήσεις που αναμασιούνται.
Είναι τα λόγια που δεν τολμήσαμε να εκστομίσουμε,
φευγαλέα βλέμματα και στιγμιαίες συναντήσεις με ανθρώπους που δε θα ξαναδούμε,
είναι η νοσταλγία για όσα θέλαμε και δεν μπορέσαμε,
η λήθη για όσα μπορέσαμε και δεν θέλαμε..."
Τάσος Λειβαδίτης
Τίποτα. Κοιμήσου.
Εμείς τελειώσαμε.Δεν έχει δάκρυα πια.
Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν...
Τάσος Λειβαδίτης
Στοιχηματίζω αριστερά μέσα στο
στήθος σου
πως έχεις μια καρδιά...
Θυμάσαι?
"είναι πράγματι απάνθρωπο
να εξαρτάται η ζωή σου
από λόγια ή βλέμματα"
Τάσος Λειβαδίτης
Ποιός είσαι πίσω απ'τις πράξεις που κάνεις τη μέρα, πίσω απ'τις πράξεις που συλλογίζεσαι τη νύχτα;
Αρίθμητα πρόσωπα μέσα σου, καθένα ζητάει να υπάρξει σκοτώνοντας το άλλο. Ποιό ειναι το αληθινό; Ποιό είναι αυτό το πρόσωπο που κανείς καθρέφτης δεν μπορεί να σου το δώσει;
Τ. Λειβαδίτης
Ήρθα!
...έλεγες πάντα μπαίνοντας στο δωμάτιο ,παρ' όλο που δεν σε περίμενε κανείς...
Τ. Λειβαδίτης
Προσπαθεί να φαίνεται ήρεμος.
Να μοιάζει με τους άλλους.
Κι είναι στιγμές που το κατoρθώνει.
Όμως τις νύχτες δεν μπορεί να κοιμηθεί.
Οι μεγάλες φτερούγεςτου δε χωράνε μέσα στον ύπνο.
Σε τι είχα φταίξει;...
Εμένα το
μόνο μου έγκλημα, ήταν ότι δεν
μπόρεσα να μεγαλώσω..Κυνηγημένος
πάντα, που να βρεις καιρό..
που σκόρπισε τόσους συντρόφους; Υπάρχει ακόμα ο κόσμος; Tώρα, στη γλώσσα μας, μπερδεύονται παλιά τραγούδια. Κανείς δε μας καταλαβαίνει και μόνο τα παιδιά μαντεύουν πιο πολλά, μα μεγαλώνουν γρήγορα, και τα πουλιά πετάνε για να μη θυμούνται. Eνα τέτοιο παρελθόν και δεν απόμεινε παρά λίγη στάχτη, όπου σκυμμένοι τα βράδια, σχεδιάζουμε σημαίες, άστρα, λόφους, άλογα, Κι ανάμεσα τους την τύψη, ότι δεν τα δώσαμε όλα, Ελευθερώνοντας έτσι όρκους αλλοτινούς και τις πιο ωραίες χειρονομίες του μέλλοντος...
Τάσος Λειβαδίτης
Γιατί οι άνθρωποι ζουν από τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση στη ζωή
των άλλων.......
Γιατί στο βάθος μας βασανίζει ανελέητα η απόγνωση να έχουμε
κάτι ολότελα δικό μας....
Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ...
...ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ.
Στίχοι:
Νικηφόρος Βρεττάκος
Μουσική:
Τερψιχόρη Παπαστεφάνου
Τ’ όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι
Τ’ όνομά σου : νερό στην πηγή.
Τ’ όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων.
Τ’ όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.
Τ’ όνομά σου : ρινίσματα ήλιου
Τ’ όνομά σου : στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ’ όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.
Τ’ όνομά σου : κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την `άνοιξη πίσω τους
Τ’ όνομά σου : βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
Τ’ όνομά σου : περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα
Τ’ όνομά σου : τοπίο χωρισμένο με χρώματα
Τ’ όνομά σου : δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.
Τ’ όνομά σου : ένας ψίθυρος απ’ αστέρι σε αστέρι
Τ’ όνομά σου : ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους
Τ’ όνομά σου : μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
Τ’ όνομά σου : ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.
Τ’ όνομά σου : ροδόφυλλο σ’ ενός βρέφους το το μάγουλο
Τ’ όνομά σου : πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλων
Τ’ όνομά σου : ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.
Τ’ όνομά σου : πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
Τ’ όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ’ όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε
Τ’ όνομά σου : αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.
Τ’ όνομά σου : αλληλούια πάνω στο Έβερεστ
πόσο θα ήθελα πάνω στο γκρίζο τούτο το χειμωνιάτικο,
να μπορούσα να τον ζωγραφισω. .....
....κι εκείνος ο ουρανός, ο καταγάλανος, ο καλοκαιρινός,
πόσο θα ήθελα πάνω στο γκρίζο τούτο το χειμωνιάτικο,
να μπορούσα να τον ζωγραφισω. .....
Μάνος Χατζιδάκις - Η Μελαγχολία Της Ετυχίας......
Στα σοβαρά μην με παίρνεις. .... κι είν’ το μυαλό μου θολό. ...
Καληνύχτα, με ονειρα πολλα πολλα πολλα. .... μέχρι την αυγή. ....
Ύπνο γαλήνιο.....
Καλό ξημέρωμα ......
Η μοναξιά είναι απο χώμα
Περπατώ στην άμμο, όπως εσύ περπατούσες πάνω μου,
αφήνω χνάρια πάνω στη σάρκα της
και με καίνε τα χνάρια σου στη δική μου.
Κανένα κύμα ως τώρα δεν κατάφερε να σε φτάσει, κανένας άνεμος να σε σβήσει.
Ότι κι αν σου πω δε θα μεταδώσω αυτό που μ έκανε να σε θέλω έτσι.
Σ αγαπώ κι αγαπώντας σε,
σε περιέχω,
σε έχω αφού είμαι απο σενα και μαζί κι όπου κι αν είμαι έρχεσαι. Είμαστε στο παντού και στο πάντα τώρα που σε αγάπησα και η αγάπη μας κάνει αδιαίρετους.
Μ. Βαμβουνάκη.
Μανώλης Μητσιάς - Η Νύχτα Μες Στα Μάτια Σου
πως μπορεί να χωρέσει...
σε μία μικρή λιμνούλα από βροχή.....
πάνω στο πεζοδρόμιο.....
ολοκληρος ο ουρανός
και το φεγγάρι μαζί.......
δακρυσμένα μάτια......
αλλά πολύ περισσότερο εκείνο που στέκει και σιωπά μέσα μας.
Δεν είναι οι στιγμές που ζούμε αλλά και οι αναμνήσεις που αναμασιούνται.
Είναι τα λόγια που δεν τολμήσαμε να εκστομίσουμε,
φευγαλέα βλέμματα και στιγμιαίες συναντήσεις με ανθρώπους που δε θα ξαναδούμε,
είναι η νοσταλγία για όσα θέλαμε και δεν μπορέσαμε, η λήθη για όσα μπορέσαμε και δεν θέλαμε..."
Τάσος Λειβαδίτης
NANI ....
ΠΡΟΣΕΥΧΗ....
ΧΙΟΝΙΖΕΙ.....
Καράβια Αλήτες - Γιάννης Πουλόπουλος
Μία μεγάλη καρδια χρειάζεται πολύ λίγα για να γεμίσει...!!
Καλημέρααααααα !!
α γ α π η μ έ ν ο ς Βάρναλης ...........
α φ ι ε ρ ω μ έ ν ο .... με α γ α π η ..... σε όλους εμάς... τα παιδιά της αυλής...της γειτονιάς...που εύκολα δακρύζουμε......
εδώ, ιστορεί ο ίδιος στο ποίημά του «Μικρογραφία» (στη συλλογή «Ελεύθερος κόσμος», 1966) τα παιδικά του χρόνια.
`
ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ
I
Καλωσύνη δε γνώρισα! Παιδάκι
δεν άπλωσε κανείς να με χαηδέψει,
να με πάρει αγκαλιά να με φιλήσει.
Το στερνοπαίδι εγώ και τ’ αποσπόρι,
με διώχναν όλοι κι όλοι με χτυπούσαν!
Δε μ’ έλεγε κανείς με τ’ όνομά μου.
«Αφτός» και «μπρε» και «σουτ εσύ! Δεν είσαι
παιδί μας! Σ’ αγοράσαμε από μάβρην
κατσιβέλα μισό τσουβάλι πίτουρα!»
Το πίστεβα και ζάρωνα στην κώχη.
Μάζεμα εγώ και ξένος, δεν κοτούσα
να παίζω, να γυρέβω - ούτε να κλάψω.
Μα κι όταν φανερώθηκε το ψέμα,
πάλι απόμεινα μάζεμα και ξένος!
Πότε θα μεγαλώσω, για να φύγω!…
Από πατέρα ορφάνεψα μωρό
κι ο πρώτος αδερφός και πρώτο μίσος,
μάβρα γυαλιά κι αμίλητος, με πείσμα
με κοπανούσε ολημερίς να στρώσω!
Και νύχτα με ξυπνούσε να με δείρει.
Μιαν τρίτ’ ή τέταρτη άνοιξη ξεπόρτισα.
Ω τι μεγάλος που ναι ο κόσμος έξω!
Χίλιες φορές πιο λαμπερός ο ήλιος!
Τα χελιδόνια χαμηλοπετούσαν
άφοβα ολόγυρά μου - εγώ φοβόμουν!
Να χα κ’ εγώ φτερά για να πετάξω
τ’ αψήλου, όσο μακρύτερ’ από δώθες!…
Λίγο παρέξω καταπράσινη άπλα.
Πρωτόβλεπα χωράφια φυτρωμένα.
Κυνηγημέν’ απ’ τον αγέρα τρέχαν
τα στάχι’ απανωτά. Τόση ομορφιά
δε βάσταξα και κάθησα να κλαίω!
`
II
Κυριακάδες, Χριστού και Πάσκα η μάνα
στην εκλησιά με τράβαγε ν’ αγιάσω,
νηστικόν αξημέρωτα, γι’ αντίδερο.
Ώρες στο πόδι, κούραση και πείνα
και δε νογούσα τίποτ’ απ’ τα «γράμματα»!
Κι άμα ο παπάς εσκόλναε, προσκυνούσα
στο εικονοστάσι αράδα τις εικόνες…
κι όξω με καρτερούσε ο Πειρασμός,
λαχταριστά κουλούρι’ αφράτα, λόφοι.
Όλα τα καλοπαίδια μασουλούσαν
κι ο αγέρας μοσκοβόλαγε σουσάμι.
Κοντοστεκόμουν κλαίοντας! - «Πάρε μου ένα!»
– «Περπάτα!» και μου τράνταξε το χέρι.
Να μην κακομαθαίνουν οι φτωχοί!…
Μεγάλωσα νωρίς και ξενιτέφτηκα.
Με τους δικούς μου εξήντα χρόνια ως τώρα
ούτε γραφή ούτε μήνυμα! Κι ωστόσο
τους κουβαλούσα μέσα μου όπου πάγαινα:
κουβαλούσα τον άμοιρο εαφτό μου…
Πουθενά δεν μπορούσα να ριζώσω.
Ξένος παντού και μάζεμα. Γυναίκες;
Αληθινές! Μα ο χωρισμός φαρμάκι.
Με τον καιρό συχωρεθήκαν όλ’ οι
ξενοδικοί. Αργοπόρησα, σειρά μου!
Μα όσο βαθιά και να με κατεβάσουν
τα σκοινιά, θα κατέβουν κ’ οι κακίες,
δικές μου κι αλλωνών… Μα το κουλούρι
θα με βαραίνει πρώτο σα μυλόπετρα,
πιότερο κι απ’ του τάφου μου την πλάκα
(αν έχω πλάκα, μα κι αν έχω τάφο
κι αν δε με διώξουν οι νεκροί.) Χωρίς
αγάπη κανενός ανθρώπου ή σκύλου.
Κι αν έζησα ή δεν έζησα, καμιά
διαφορά στον Απάνου ή Κάτου Κόσμο.
Μα κάλλιο να μην είχα γεννηθεί,
για να μην είχα κι αποθάνει απόψε!
Και μακάρι, όσο να χω αδικηθεί,
εγώ να μην αδίκησ’ άθελά μου!…
Και σαν ζυγιάζει ο διάολος την ψυχή μου
με ψέφτικη παλάντζα να με κλέψει,
– «Σταμάτα, βλάμη! Κ’ είμαι παραπάνου
παρ’ όσο θες αμαρτωλός και φταίχτης»!
...........
α φ ι ε ρ ω μ έ ν ο .... με α γ α π η ..... σε όλους εμάς... τα παιδιά της αυλής...της γειτονιάς...που εύκολα δακρύζουμε......
εδώ, ιστορεί ο ίδιος στο ποίημά του «Μικρογραφία» (στη συλλογή «Ελεύθερος κόσμος», 1966) τα παιδικά του χρόνια.
`
ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ
I
Καλωσύνη δε γνώρισα! Παιδάκι
δεν άπλωσε κανείς να με χαηδέψει,
να με πάρει αγκαλιά να με φιλήσει.
Το στερνοπαίδι εγώ και τ’ αποσπόρι,
με διώχναν όλοι κι όλοι με χτυπούσαν!
Δε μ’ έλεγε κανείς με τ’ όνομά μου.
«Αφτός» και «μπρε» και «σουτ εσύ! Δεν είσαι
παιδί μας! Σ’ αγοράσαμε από μάβρην
κατσιβέλα μισό τσουβάλι πίτουρα!»
Το πίστεβα και ζάρωνα στην κώχη.
Μάζεμα εγώ και ξένος, δεν κοτούσα
να παίζω, να γυρέβω - ούτε να κλάψω.
Μα κι όταν φανερώθηκε το ψέμα,
πάλι απόμεινα μάζεμα και ξένος!
Πότε θα μεγαλώσω, για να φύγω!…
Από πατέρα ορφάνεψα μωρό
κι ο πρώτος αδερφός και πρώτο μίσος,
μάβρα γυαλιά κι αμίλητος, με πείσμα
με κοπανούσε ολημερίς να στρώσω!
Και νύχτα με ξυπνούσε να με δείρει.
Μιαν τρίτ’ ή τέταρτη άνοιξη ξεπόρτισα.
Ω τι μεγάλος που ναι ο κόσμος έξω!
Χίλιες φορές πιο λαμπερός ο ήλιος!
Τα χελιδόνια χαμηλοπετούσαν
άφοβα ολόγυρά μου - εγώ φοβόμουν!
Να χα κ’ εγώ φτερά για να πετάξω
τ’ αψήλου, όσο μακρύτερ’ από δώθες!…
Λίγο παρέξω καταπράσινη άπλα.
Πρωτόβλεπα χωράφια φυτρωμένα.
Κυνηγημέν’ απ’ τον αγέρα τρέχαν
τα στάχι’ απανωτά. Τόση ομορφιά
δε βάσταξα και κάθησα να κλαίω!
`
II
Κυριακάδες, Χριστού και Πάσκα η μάνα
στην εκλησιά με τράβαγε ν’ αγιάσω,
νηστικόν αξημέρωτα, γι’ αντίδερο.
Ώρες στο πόδι, κούραση και πείνα
και δε νογούσα τίποτ’ απ’ τα «γράμματα»!
Κι άμα ο παπάς εσκόλναε, προσκυνούσα
στο εικονοστάσι αράδα τις εικόνες…
κι όξω με καρτερούσε ο Πειρασμός,
λαχταριστά κουλούρι’ αφράτα, λόφοι.
Όλα τα καλοπαίδια μασουλούσαν
κι ο αγέρας μοσκοβόλαγε σουσάμι.
Κοντοστεκόμουν κλαίοντας! - «Πάρε μου ένα!»
– «Περπάτα!» και μου τράνταξε το χέρι.
Να μην κακομαθαίνουν οι φτωχοί!…
Μεγάλωσα νωρίς και ξενιτέφτηκα.
Με τους δικούς μου εξήντα χρόνια ως τώρα
ούτε γραφή ούτε μήνυμα! Κι ωστόσο
τους κουβαλούσα μέσα μου όπου πάγαινα:
κουβαλούσα τον άμοιρο εαφτό μου…
Πουθενά δεν μπορούσα να ριζώσω.
Ξένος παντού και μάζεμα. Γυναίκες;
Αληθινές! Μα ο χωρισμός φαρμάκι.
Με τον καιρό συχωρεθήκαν όλ’ οι
ξενοδικοί. Αργοπόρησα, σειρά μου!
Μα όσο βαθιά και να με κατεβάσουν
τα σκοινιά, θα κατέβουν κ’ οι κακίες,
δικές μου κι αλλωνών… Μα το κουλούρι
θα με βαραίνει πρώτο σα μυλόπετρα,
πιότερο κι απ’ του τάφου μου την πλάκα
(αν έχω πλάκα, μα κι αν έχω τάφο
κι αν δε με διώξουν οι νεκροί.) Χωρίς
αγάπη κανενός ανθρώπου ή σκύλου.
Κι αν έζησα ή δεν έζησα, καμιά
διαφορά στον Απάνου ή Κάτου Κόσμο.
Μα κάλλιο να μην είχα γεννηθεί,
για να μην είχα κι αποθάνει απόψε!
Και μακάρι, όσο να χω αδικηθεί,
εγώ να μην αδίκησ’ άθελά μου!…
Και σαν ζυγιάζει ο διάολος την ψυχή μου
με ψέφτικη παλάντζα να με κλέψει,
– «Σταμάτα, βλάμη! Κ’ είμαι παραπάνου
παρ’ όσο θες αμαρτωλός και φταίχτης»!
...........
Απάντηση από vassilis varnalis
Μονο πνευματικοί επαναστάτες μπορούν να φτιάξουν ένα καλύτερο κόσμο!! εργάτης του φωτός στο δίκαιο αγώνα για πνευματική ανάταση και κοινωνικοί ανύψωση!!!
πηγή: http://www.poiein.gr/archives/28782/index.html#comment-1112980
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου