θλιψη λοιπόν...
και μελαγχολία....
και κατάθλιψη......
λέξεις - έννοιες που εμπεριέχουν πόνο....
τι είναι κατάθλιψη...
απλοικά....
είναι και ένας τίτλος....
που βάφτισαν...
ένα συναίσθημα...
το οποίο για πολλούς δεν έχει λογική.....
ένα επώδυνο συναίσθημα, που βιώνει ο καταθλιπτικός άνθρωπος,
που εν τέλει αντιμετωπίζεται και ως ασθένεια της ψυχής,
ανάλογα με την ένταση που το βιώνει ο καθένας...
Στην καθημερινή ζωή μπορεί να είναι μια κατάσταση θλιψης και μελαγχολίας, συνήθως παροδική, και μάλλον οφείλεται σε κάτι σχετικά ασήμαντο και επουσιώδες.
Διαφέρει από την Κλινική Κατάθλιψη, που έχει συμπτώματα που διαρκούν πάνω από δύο εβδομάδες, και είναι τόσο σοβαρά ώστε να επεμβαίνουν στην καθημερινότητα ενός ατόμου.
Όταν κάποιος έχει κατάθλιψη συνήθως περιγράφει τον εαυτό του ως λυπημένο, απεγνωσμένο, αποθαρρυμένο και απογοητευμένο.
Α.
Τα αίτια που επηρεάζουν την κατάθλιψη, είναι όπως πάντα, ο γνωστός, ασφαλής συνδυασμός των τριών:
1. περιβάλλον, (η οικογένεια, οι καιρικές συνθήκες, βροχή, συννεφιές, όταν δεν σε βλέπω έχω ακεφιές, που έλεγε και το τραγούδι.... κι όμως ναι.... ένα τόσο απλό πράγμα όπως το σύννεφο... όπως η βροχή... ναι!)
2. βιολογια (κληρονομικότητα, που έχει τεθεί υπο αμφισβήτηση η επίδρασή της, νευρολογικοί , ορμονικοί παράγοντες)
και τελευταία μα όχι ασήμαντη στην πολύ πλατειά και γ ε ν ι κ ή της έννοια, η
3. ψυχολογία... (έλλειψη αυτοσεβασμού, πεσσιμιστικές σκέψεις, ψυχώσεις, άνοια...)
Β.
Είδη Κατάθλιψης...υπάρχουν πολλά...... όλα το ίδιο επώδυνα.... τα αίτια διαφέρουν.... τα αίτια και η διάρκεια του πόνου που προκαλούν...............
Υπάρχουν γενικευμένα προβλήματα με κοινωνικό στίγμα, στερεότυπα καθώς και προκατάληψη ενάντια σε άτομα με διπολική διαταραχή, ωστόσο η διπολική διαταραχή έχει συνδεθεί και με την δημιουργικότητα και ακόμη και την ιδιοφυΐα, και πολλοί καλλιτέχνες, όπως ο ζωγράφος ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ και η συγγραφέας ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ, έπασχαν από αυτή.
Η μείζων καταθλιπτική διαταραχή διαφέρει από την κοινή κατάθλιψη και από το συνηθισμένο αίσθημα της θλίψης. Η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο από ιατρό και κλινικό ψυχολόγο και θεραπεύεται με ψυχοθεραπεία και αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Υπάρχουν διάφορες υπο-κατηγορίες κατάθλιψης, μερικές από τις οποίες πληρούν τα συνηθισμένα διαγνωστικά κριτήρια της θλίψης, της αναστάτωσης και της διαταραχής του ύπνου ή της όρεξης για φαγητό και άλλοι τύποι που δεν διαταράσσουν την χαρά και την απόλαυση σε κάποιο άτομο αλλά δημιουργούν έναν έντονα διασπαστικό κύκλο εσωτερικής παράλυσης και ληθαργίας.
Η μείζων καταθλιπτική διαταραχή επηρεάζει το 7-18% του πληθυσμού σε κάποιο σημείο της ζωής τους πριν από την ηλικία των 40.
Η αντιδραστική κατάθλιψη (αντιστοιχεί αδρά στην νοσολογική έννοια της δυσθυμικής διαταραχής και εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο όρος νευρωσική κατάθλιψη) αντίθετα αναφέρεται στο σύνδρομο που εκλύεται από παράγοντες στο περιβάλλον του ασθενή και πιο συγκεκριμένα όταν επιδράσουν ψυχοπιεστικά στρεσογόνα γεγονότα ζωής (π.χ. απόλυση από εργασία, θάνατος αγαπημένου προσώπου, χωρισμός, ασθένεια ή τραυματισμός, οικονομικά προβλήματα, μετακόμιση κλπ.). Χαρακτηριστικά αυτής της κατάθλιψης θεωρούνται τα εξής: η αναγνώριση εμφανών εκλυτικών γεγονότων, η απουσία σημαντικών συμπτωμάτων από την σωματική σφαίρα και η διακύμανση των συμπτωμάτων ανάλογα με ψυχολογικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Το καταθλιπτικό συναίσθημα στις αντιδραστικές καταθλίψεις θεωρείται ηπιότερο από αυτό των ενδογενών.
Η αξία της διάκρισης της κατάθλιψης σε ενδογενή και αντιδραστική έγκειται στο ότι τονίζει την σημασία των διαταραχών του αυτόνομου νευρικού συστήματος και στην έμφαση της ευνοϊκής απάντησης των συμπτωμάτων αυτών στα αντικαταθλιπτικά και την ηλεκτροσπασμοθεραπεία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι πολύ λίγοι ασθενείς μπορούν να ενταχθούν με βεβαιότητα στη μία ή στην άλλη κατηγορία καθώς οι περισσότεροι μπορούν τελικά να αναφέρουν κάποια γεγονότα που θεωρούν ως εκλυτικά. Επιπλέον, η φαρμακευτική αγωγή και η ηλεκτροσπασμοθεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσουν και στις περιπτώσεις με αναγνωρίσιμα στρεσογόνα συμβάντα. Έτσι, ουσιαστικά οι περισσότεροι ασθενείς βρίσκονται σε κάποιο σημείο ενός συνεχούς του οποίου τα άκρα αποτελούν η ενδογενής και η αντιδραστική κατάθλιψη.
Αντίθετα, στην νευρωτική (ή νευρωσική) κατάθλιψη, ο έλεγχος της πραγματικότητας παραμένει ανέπαφος. Ο όρος χρησιμοποιείται από πολλούς εναλλακτικά προς την αντιδραστική κατάθλιψη ή ακόμη και την ήπια κατάθλιψη και μπορεί να υποδηλώνει κοινωνικο-ψυχολογική προέλευση της κατάθλιψης παρά βιολογική αιτιολογία.
Και αυτή η διάκριση βασίζεται σε παλαιότερα ταξινομικά συστήματα και έχει περιορισμένη χρησιμότητα. Η ευρύτητα του φάσματος της βαρύτητας των καταθλιπτικών διαταραχών καθιστά μάλλον αυθαίρετο το να αποφασίσει κανείς αν το άτομο έχει κατάθλιψη ψυχωτικού ή νευρωτικού επιπέδου. Παρόλα αυτά, η παρουσία ή απουσία ψυχωτικών συμπτωμάτων είναι ιδιαίτερα σημαντική για την κλινική εκτίμηση: εκτός από την σημασία τους για την θεραπευτική αγωγή – ενίοτε και νοσηλεία-, προειδοποιούν για αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας. Στα σύγχρονα ταξινομικά συστήματα, η ύπαρξη ή όχι ψυχωτικών συμπτωμάτων δηλώνεται με τον προσδιορισμό "σοβαρή κατάθλιψη με ή χωρίς (αντίστοιχα) ψυχωτικά στοιχεία".
Η επιβραδυμένη κατάθλιψη περιλαμβάνει ψυχοκινητική επιβράδυνση, δηλαδή, αργή και χωρίς αυθορμητισμό σκέψη και δραστηριότητα. Στις ακραίες μορφές της πλησιάζει την εμβροντησία, δηλαδή την αναστολή της ψυχοκινητικής δραστηριότητας και συνοδεύεται από αλαλία και αφωνία (ο ασθενής δεν αντιδρά στα ερεθίσματα, δεν απαντάει στις ερωτήσεις και δίνει την εντύπωση ότι δεν συμμετέχει σε αυτά που συμβαίνουν, ακόμη κι αν αφορούν τον ίδιο).
Η χρησιμότητα και αυτής της διάκρισης είναι περιορισμένη γιατί πολλοί καταθλιπτικοί ασθενείς παρουσιάζουν μίγμα σημείων διέγερσης και επιβράδυνσης, ενώ άλλοι έχουν φυσιολογικό επίπεδο ψυχοκινητικότητας, οπότε δεν εντάσσονται σε καμία από τις δύο κατηγορίες. Στη σύγχρονη ορολογία προτιμάται η χρήση όρων όπως "κατάθλιψη με ψυχοκινητική επιβράδυνση" ή "ψυχοκινητική διέγερση" με σκοπό την εξατομικευμένη περιγραφή των συμπτωμάτων. Άλλος όρος είναι "κατάθλιψη με κατατονικά στοιχεία"
Αντίστοιχα, δευτεροπαθής κατάθλιψη θεωρείται η κατάθλιψη όπου από το ιστορικό ή την εξέταση αναγνωρίζεται η ύπαρξη και άλλης ψυχιατρικής διαταραχής, η οποία συνηθέστερα προηγείται. Στην καθημερινή πρακτική, ο όρος χρησιμοποιείται για να δηλώσει και την κατάθλιψη που προκαλείται από ουσίες (οφείλεται δηλαδή στα άμεσα φυσιολογικά αποτελέσματα της δράσης μιας ουσίας ή της κατάχρησης της) ή μία γενική ιατρική κατάσταση ( είναι δηλαδή άμεση φυσιολογική συνέπεια μιας ασθένειας, π.χ. αυτοάνοσων διαταραχών, υποθυρεοειδισμού κλπ). Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην αντίστοιχη ενότητα.
8.... Μελαγχολία... αλλιώς κατάθλιψη με μελαγχολικά στοιχεία. Είναι όρος συγγενής με την ενδογενή κατάθλιψη και χρησιμοποιείται για την περιγραφή καταθλιπτικού συναισθήματος με μεγάλο βάθος (το άτομο έχει απωλέσει την ευχαρίστηση σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες ή δεν αντιδρά σε συνήθως ευχάριστα ερεθίσματα, δηλαδή δεν νιώθει πολύ καλύτερα, δεν χαίρεται με τίποτα, έστω και προσωρινά).
Άλλα χαρακτηριστικά μπορεί να περιλαμβάνουν: πρώιμη πρωινή αφύπνιση, συστηματικά χειρότερο καταθλιπτικό συναίσθημα το πρωί, έντονη ψυχοκινητική επιβράδυνση ή διέγερση, σημαντική ανορεξία ή απώλεια βάρους, υπερβολική και απρόσφορη (αβάσιμη) ενοχή
9... Εποχική Κατάθλιψη..... αλλιώς κατάθλιψη με εποχιακό σχήμα ή εποχιακή συναισθηματική διαταραχή (Seasonal Affective Disorder, SAD), ή μελαγχολία του χειμώνα. Ο όρος υποδηλώνει οποιαδήποτε καταθλιπτική διαταραχή χαρακτηρίζεται από την εκδήλωση της σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους του έτους κατ' επανάληψη. Χρησιμοποιείται όμως κυρίως για τις περιόδους κατάθλιψης που έχουν σχέση με την αλλαγή των εποχών: συνήθως αρχίζει το φθινόπωρο ή το χειμώνα και υποχωρεί την άνοιξη. Είναι τέσσερις έως οχτώ φορές συχνότερη στις
γυναίκες απ' ότι στους άντρες. Η μέση ηλικία εμφάνισης είναι από 20 έως τα 30, ενώ ο κίνδυνος καθώς και τα συμπτώματα μειώνονται με τα χρόνια. Για την διάγνωση, χρειάζεται να έχουν παρατηρηθεί συμπτώματα καταθλιπτικού επεισοδίου για 2 συνεχείς χειμώνες, τα οποία υποχώρησαν οπωσδήποτε την άνοιξη (ή το καλοκαίρι). Τα συμπτώματα είναι γενικά πιο ήπια και συνήθως περιλαμβάνουν: αυξημένη ανάγκη για ύπνο, αυξημένη κατανάλωση υδατανθράκων και/ή σοκολάτας, μειωμένη ενέργεια και κόπωση, απόσυρση από κοινωνικές δραστηριότητες. Έχουν προταθεί διάφορες υποθέσεις για την αιτιολογία της διαταραχής με κυριότερες την υπόθεση της αύξηση των επιπέδων μελατονίνης στον εγκέφαλο λόγω της μειωμένης ηλιοφάνειας και την υπόθεση της απορρύθμισης του εσωτερικού ρολογιού του σώματος λόγω της έλλειψης ηλιακού φωτός. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η εποχική κατάθλιψη είναι ποιο συχνή σε μέρη όπου η μέρα είναι μικρότερη από την νύχτα (βόρειο γεωγραφικό πλάτος). Πάντως, οι έρευνες είναι αντιφατικές και κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι είναι αυτό που την προκαλεί. Η πιο συνηθισμένη αντιμετώπιση περιλαμβάνει την φωτοθεραπεία (το άτομο εκτίθεται στο φως ειδικής λάμπας για κάποιες ώρες την ημέρα). Πολλοί θεωρούν αυτή την αγωγή περιοριστική ή κουραστική και την αντικαθιστούν με αντικαταθλιπτικά.
Η λανθάνουσα κατάθλιψη αναφέρεται επίσης στη βιβλιογραφία ως κατάθλιψη με προσωπίδα-μάσκα (μασκαρεμένη ή μεταμφιεσμένη κατάθλιψη), καταθλιπτικό ισοδύναμο, περιφερική κατάθλιψη (δηλαδή κατάθλιψη εκφραζόμενη με περιφερικά συμπτώματα και όχι με το κεντρικό καταθλιπτικό σύμπτωμα), κατάθλιψη χωρίς κατάθλιψη ή ασυναισθηματική κατάθλιψη (δηλαδή νόσος κατάθλιψη χωρίς το σύμπτωμα κατάθλιψη).
Μπορεί να εκφραστεί με υποχονδριακά συμπτώματα (πονοκέφαλο, πόνους στη μέση και την πλάτη, ενοχλήσεις στην κοιλιά και τα άκρα), συμπτώματα που θυμίζουν άνοια (διαταραχές μνήμης, προσοχής, συγκέντρωσης), σεξουαλική ανικανότητα, κακές επιδόσεις και διαταραγμένη συμπεριφορά στο σχολείο (αταξίες, απουσίες, ευερεθιστότητα), παραπτωματική συμπεριφορά (ιδιαίτερα στην εφηβεία), αϋπνία ή υπερυπνία, ανορεξία ή βουλιμία.
Όταν το τρίπτυχο: κακή επίδοση στο σχολείο, παραπτωματική συμπεριφορά και σεξουαλική ασυδοσία εμφανίζεται στην εφηβική ηλικία, θεωρείται καταθλιπτικό ισοδύναμο. Κάποιες φορές, όχι μόνο απουσιάζει το καταθλιπτικό συναίσθημα, αντιθέτως οι ασθενείς εμφανίζονται "χαρούμενοι" (γελανή ή γελαστή κατάθλιψη).
Η κατάθλιψη της λοχείας δεν πρέπει να συγχέεται με την απλή λοχειακή δυσφορία , που εμφανίζεται τις πρώτες μέρες μετά από τον τοκετό με ήπια συμπτώματα (θλίψη, άγχος, ανησυχία, ευσυγκινησία), τα οποία υποχωρούν, χωρίς να ασκηθεί ειδική θεραπευτική παρέμβαση, μέσα σε μια εβδομάδα.
12..... Προεμμηνορροικό Σύνδρομο.... (Premenstrual Syndrome, PMS ή Premenstrual Tension, PMT). Ονομάζεται ένα σύνολο σωματικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων που σχετίζονται με τον έμμηνο κύκλο των γυναικών: εμφανίζονται περίπου 5-10 ημέρες πριν την εμφάνιση της εμμηνορρυσίας και υποχωούν τις πρώτες μέρες του κύκλου.
Για κάποιες γυναίκες με PMS τα συμπτώματα παρουσιάζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Η συγκεκριμένη μορφή του PMS περιγράφεται ψυχιατρικά ως Προεμμηνορροϊκή Δυσφορική Διαταραχή (Premenstrual Dysphoric Disorder, PMDD).
14... Διαταραχή της Προσαρμογής με καταθλιπτική διάθεση...... η διαταραχή της
προσαρμογής δεν ανήκει στις Διαταραχές Διάθεσης, όμως συχνά είναι δύσκολο να διαχωριστεί διαγνωστικά.
Το βασικό χαρακτηριστικό είναι μια δυσπροσαρμοστική αντίδραση που συμβαίνει ως απάντηση σε κάποιο αναγνωρίσιμο ψυχοκοινωνικό στρεσογόνο παράγοντα μέσα σε διάστημα τριών μηνών (από την έναρξη του στρεσογόνου παράγοντα) και δεν επιμένει περισσότερο από έξι μήνες (μετά την παύση της επίδρασης του στρεσογόνου παράγοντα). Η δυσπροσαρμοστική φύση της αντίδρασης φαίνεται είτε από την έντονη υποκειμενική ενόχληση του ατόμου, η οποία είναι μεγαλύτερη από την αναμενόμενη για το συγκεκριμένο στρεσογόνο ερέθισμα, είτε από την σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητας του στον κοινωνικό, επαγγελματικό ή σχολικό τομέα.
Οι στρεσογόνοι παράγοντες μπορεί να είναι ένα μοναδικό γεγονός (π.χ. διαζύγιο) ή πολλαπλά (π.χ. συνεχιζόμενα προβλήματα στο γάμο ή στην εργασία). Μπορεί να υποτροπιάζουν ως ερεθίσματα (π.χ. εποχικά προβλήματα ανεργίας) ή να είναι συνεχώς παρόντες (π.χ. χρόνια ασθένεια). Μπορεί οι συνέπειες τους να αφορούν ένα μόνο άτομο, μια οικογένεια ή μια ολόκληρη κοινότητα (π.χ. οικονομική κρίση).
Μπορεί τέλος να είναι παράγοντες που συνοδεύουν συγκεκριμένες φάσεις της ζωής (π.χ. σχολική προσαρμογή, αποχώρηση παιδιού από το πατρικό σπίτι, στρατός, συνταξιοδότηση κλπ.) Στη διαταραχή προσαρμογής με καταθλιπτική διάθεση κυριαρχεί το καταθλιπτικό συναίσθημα, τα κλάματα και η απελπισία, ενώ στη διαταραχή προσαρμογής με άγχος κυριαρχεί η νευρικότητα και τα σωματικά συμπτώματα άγχος.
Ενίοτε, η διαταραχή προσαρμογής μπορεί να προηγηθεί της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής. Η καλύτερη θεραπευτική προσέγγιση για την διαταραχή προσαρμογής είναι η ατομική ψυχοθεραπεία (διερευνάται το νόημα του στρεσογόνου παράγοντα για το άτομο και υποβοηθείται η προσαρμογή του με βάση την ψυχολογική δομή και τις δυνατότητες του). Η ομαδική ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει άτομα που βιώνουν παρόμοιους στρεσογόνους παράγοντες (π.χ. ομάδες καρκινοπαθών, ομάδες ανέργων γυναικών, ομάδες νεοσύλλεκτων κλπ.)
15.... Πένθος .... Με το όρο πένθος περιγράφονται οι ψυχικές, συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις που εκδηλώνονται μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Το πένθος είναι φυσιολογικό μέρος της ζωής για τους περισσότερους ανθρώπους και συνήθως δεν θεωρείται ψυχική πάθηση. Σχετίζεται με ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων που περιλαμβάνουν λύπη, θυμό και απελπισία και βιώνονται από τον κάθε άνθρωπο με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Συνήθως, τα συναισθήματα αυτά μειώνονται με την πάροδο του χρόνου και με την υποστήριξη της οικογένειας, των συγγενών και των φίλων.
Σαν μέρος της φυσιολογικής αντίδρασης στην απώλεια, κάποια άτομα που πενθούν εμφανίζουν συμπτώματα χαρακτηριστικά ενός Μείζονος Καταθλιπτικού Επεισοδίου (π.χ. αισθήματα έντονης λύπης, ανορεξία, αϋπνία, ενοχές). Σε αυτή την περίπτωση τα όρια ανάμεσα στο πένθος και την κατάθλιψη μπορεί να γίνουν ασαφή.
Στο πένθος, ωστόσο, όταν το άτομο κατηγορεί τον εαυτό του (αυτομομφή), η ενέργεια αυτή αναφέρεται στην απώλεια του αγαπημένου προσώπου, ενώ στην κατάθλιψη μειώνεται συνολικά η αυτοεκτίμηση του. Επίσης, το άτομο που πενθεί τυπικά θεωρεί την καταθλιπτική διάθεση σαν "φυσιολογική", παρόλο που μπορεί να ζητήσει την βοήθεια ειδικού για να αντιμετωπίσει τα συνοδευτικά συμπτώματα (όπως ανορεξία και αϋπνία). Η συνολική λειτουργικότητα του ατόμου δεν παραβλάπτεται τόσο πολύ, όπως στην κατάθλιψη.
Σύμφωνα με την Elisabeth Kübler-Ross υπάρχουν 5 φυσιολογικά στάδια που περνά κανείς κατά τη διάρκεια του πένθους:
- Άρνηση ("Αποκλείεται, δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό!"),
- Θυμός ("Είναι άδικο, γιατί σε εμένα;"),
- Διαπραγμάτευση ("Τουλάχιστον ας μην μου συμβεί κάτι άλλο κακό, δεν θα το αντέξω."),
- Κατάθλιψη ("Δεν αντέχω, απλώς θα περιμένω να πεθάνω για να πάω να βρω τον άνθρωπό μου."),
- Αποδοχή ("Εντάξει, ο χρόνος θα μου δείξει πως θα συνέλθω.").
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει πάντοτε η διαδοχική αυτή ακολουθία των σταδίων. Συνήθως όμως υπάρχουν σε κάποιο βαθμό, χαρακτηριστικά των σταδίων αυτών, είτε με άλλη σειρά είτε ταυτόχρονα.
Όταν όμως το πένθος εκτείνεται τόσο, ώστε το άτομο να μην μπορεί να το ελέγξει και να μην μπορεί να λειτουργήσει σε διάφορους τομείς της ζωής του και παραμένει στην ίδια κατάσταση χωρίς να φτάνει προοδευτικά στην επίλυσή του, τότε το πένθος γίνεται «περιπλεγμένο» και απαιτεί αντιμετώπιση όμοια με αυτή της κατάθλιψης. Το περιπλεγμένο πένθος είναι πολύ συχνότερο όταν το άτομο που έχει αποβιώσει είναι νέο σε ηλικία. Το ίδιο συμβαίνει όταν ο θάνατος είναι ξαφνικός, απροσδόκητος ή βίαιος. Επίσης, επιπλοκές του πένθους πιθανόν να συμβούν σε κάποιον όταν ήταν θυμωμένος με το άτομο που έχει πεθάνει ή όταν είχε άλυτα συναισθηματικά προβλήματα μαζί του.
Η ύπαρξη ορισμένων συμπτωμάτων που δεν είναι χαρακτηριστικά της "φυσιολογικής" αντίδρασης πένθους – σε συνδυασμό με την διάρκεια τους- μπορεί να οδηγήσει σε διάγνωση κατάθλιψης. Συνοπτικά, τα συμπτώματα αυτά μπορεί να είναι:
1. ενοχή για πράγματα, εκτός του τι έκανε ή δεν έκανε το άτομο που επιβίωσε κατά την περίοδο του θανάτου
2. σκέψεις θανάτου, εκτός του να αισθάνεται αυτός που επιβίωσε ότι θα ήταν καλύτερα αν πέθαινε ή ότι έπρεπε να είχε πεθάνει μαζί με τον νεκρό
3. νοσηρή έντονη ενασχόληση με το ότι δεν αξίζει τίποτα
4. έντονη ψυχοκινητική επιβράδυνση
5. μεγάλης διάρκεια και σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητας
6. ψευδαισθητικές εμπειρίες εκτός του να νομίζει ότι ακούει την φωνή ή παροδικά βλέπει την εικόνα του νεκρού.
Η διάγνωση της Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής δεν δίνεται εκτός αν τα συμπτώματα είναι ακόμη παρόντα 2 μήνες μετά την απώλεια.
16.... αν και το συναίσθημα ΔΕΝ είναι λέξεις,
Η κυκλοθυμία είναι διαταραχή της ψυχικής διάθεσης και εκδηλώνεται με εναλλαγές μανιακών καταθλιπτικών επεισοδίων.
Χαρακτηριστικό της κυκλοθυμίας είναι ότι έχει ενδογενή αίτια,
η αλλαγή της διάθεσης προέρχεται δηλαδή από το ίδιο το άτομο και δεν οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες.
Η λέξη δυσθυμία προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη θυμός που θα πει ψυχή και το πρόθεμα δυσ- που έχει αρνητική σημασία.
Στην κυριολεξία σημαίνει κακόθυμος.
Στη νέα ελληνική χρησιμοποιείται: α) ως συνώνυμο της λέξης κακόκεφος και β) ως ψυχιατρική έννοια για να δηλώσει έναν τύπο Κλινικής Κατάθλιψης.
Η δυσθυμία ως ψυχιατρικός όρος αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και περιλαμβάνεται στις καταθλιπτικές διαταραχές όπως η μείζων κατάθλιψη και η μανιοκατάθλιψη. Χαρακτηριστικά της δυσθυμίας είναι τα λιγότερο επώδυνα αλλά χρόνια συμπτώματα κατάθλιψης. Σε αντίθεση με τη μείζονα κατάθλιψη το άτομο δεν έχει τόσο έντονα μειωμένη λειτουργικότητα ενώ τα συμπτώματα είναι πιο ήπια.
Παρόλα αυτά το γεγονός ότι τα συμπτώματα εκτείνονται στο χρόνο καθιστά τη δυσθυμία ως μια σοβαρή διαταραχή χρόνιας φύσης.
Γ.
Θεραπεία της Κατάθλιψης..... ίσως το πιο σημαντικό..... να γνωρίζουμε....τις επιλογές που προτείνονται..... 1... Αντικαταθλιπτικά...
Αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRIs)(με αμφισβητητικό εάν δουλεύουν ,με πολλές παρενέργειες και με τους γιατρούς να παραπλανούν το κοινό, τις φαρμακευτικές εταιρείες να πλουτίζουν, αναστολείς της μονοαμινοοξειδάσης (MAOIs), τρικυκλικα
2.... Ψυχοθεραπεία...
(Γνωσιακή - συμπεριφοριακή ψυχοθεραπεία)
3...... Ηλεκτροσπασμοθεραπεία
(ECT)
4..... Επαναληπτικός Διακρανικός Μαγνητικός Ερεθισμός (repetitive transcranial magnetic
stimulation, rTMS).
Πρόκειται για νέα μέθοδο, η οποία έχει λάβει την έγκριση του Αμερικανικού Οργανισμού Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA). Η θεραπεία με επαναληπτικό διακρανιακό μαγνητικό ερεθισμό χορηγείται μέσω ενός ηλεκτρομαγνητικού πηνίου, που βρίσκεται σε επαφή με το τριχωτό της κεφαλής.Μέσω αυτού δημιουργούνται επαναλαμβανόμενοι πολύ μικρής διάρκειας ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί, οι οποίοι διεγείρουν τα αντίστοιχα εγκεφαλικά κέντρα, που βρίσκονται κάτω από το σημείο επαφής του πηνίου. Με τον τρόπο αυτό, ενισχύονται τα θετικά συναισθήματα ή καταστέλλονται τα αρνητικά, ανάλογα με το ποιό κέντρο του εγκεφάλου επηρεάζει το πηνίο. Η μέθοδος αυτή βασίζεται στην ίδια φυσική αρχή με την ηλεκτροσπασμοθεραπεία (ECT), δηλαδή στη ρύθμιση της ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου, ωστόσο, σε αντίθετη με την ηλεκτροσπασμοθεραπεία, δεν απαιτείται αναισθησία. Ο επαναληπτικός διακρανιακός μαγνητικός ερεθισμός είναι μία θεραπευτική επιλογή σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στη φαρμακευτική αγωγή ή υπάρχουν αντενδείξεις στη λήψη φαρμάκων. 5.... Κρύα Υδροθεραπεία
ναι...., και, κρύα μπανάκια... και αυτά καλό κάνουν.................!!!
και εν οίκω, (μπανιέρα/ντουζιέρα) και εν δήμω (θαλασσα)
Δ.
Κατάθλιψη και Ασκηση ....ΠΟΛΥ σημαντικό.....
Αρκετές έρευνες της τελευταίας δεκαετίας δείχνουν ότι η συστηματική συμμετοχή σε προγράμματα άσκησης και φυσικές δραστηριότητες, μειώνουν τα επίπεδα της κατάθλιψης. Τα άτομα με κατάθλιψη τείνουν να κάνουν καθιστική ζωή και να μην ασχολούνται με σπορ και φυσικές δραστηριότητες. Έτσι, τίθεται ένα ερώτημα αν είναι η κατάθλιψη που δημιουργεί τάσεις αδράνειας ή αν η καθιστική ζωή επιτείνει το πρόβλημα της κατάθλιψης. Βεβαίως, είναι πλέον παραδεκτό, ότι τα σπορ και οι φυσικές δραστηριότητες συνεισφέρουν στη σωματική και την ψυχική υγεία των ατόμων. Επιπλέον, τα άτομα που είναι κινητικά δραστήρια έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν κατάθλιψη.
Τα άτομα δε που έχουν ήδη κατάθλιψη, μπορούν να προσφύγουν σε ψυχολογική ή φαρμακευτική υποστήριξη, αλλά μπορούν ταυτόχρονα να προσφύγουν και στα σπορ κα τις φυσικές δραστηριότητες και να βοηθηθούν ουσιαστικά. Στην κατεύθυνση αυτή υπάρχει ένα καλό και ένα κακό. Το κακό είναι ότι η συμμετοχή στα σπορ δεν είναι ένα χάπι που πρέπει να πάρει κανείς γρήγορα και εύκολα. Το καλό είναι ότι τα σπορ δεν έχουν οικονομικό κόστος, και κυρίως, ενεργοποιούν εσωτερικά τα άτομα, να παλέψουν μόνα τους και να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους. Τα άτομα δηλαδή, μέσα από τα σπορ καταλαβαίνουν, ότι όσο προσπαθούν, τόσο βελτιώνονται. Το πετυχαίνουν αυτό μόνα τους, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Μόλις το καταλάβουν αυτό αυξάνεται η σιγουριά και η αυτοπεποίθησή τους. Πρώτα αυξάνεται η σιγουριά και η αυτοπεποίθησή τους για τα σπορ, αλλά πολύ γρήγορα αυτή η αίσθηση μεταφέρεται σταδιακά σε καθημερινά πράγματα και έγνοιες, στη δουλειά, στο σπίτι, στις κοινωνικές σχέσεις.
Κλινικές παρατηρήσεις και επιδημιολογικές έρευνες, έχουν δείξει ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης και ανάπτυξης κατάθλιψης στα άτομα γενικά, να περιορίσει τα συμπτώματα σε καρδιοπαθείς με ελαφριά και μέτρια κατάθλιψη, σε ασθενείς με ψυχιατρικά περιστατικά, και να μετριάσει αρνητικά συναισθήματα και την κατάθλιψη σε άτομα της τρίτης ηλικίας. Μέσα από την άσκηση, επέρχεται επίσης ο έλεγχος του βάρους και η βελτίωση της σωματικής εικόνας, περιορίζοντας ταυτόχρονα και τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Έτσι λοιπόν, για τη μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης μπορούν να οργανωθούν προγράμματα παρέμβασης, τα οποία περιλαμβάνουν φυσικές δραστηριότητες. Ακόμα και σε άτομα με μανιοκατάθλιψη, παρεμβατικά προγράμματα φυσικών δραστηριοτήτων, φαίνεται ότι έχουν ευεργετικό ρόλο στη βελτίωση της ψυχικής τους υγείας.
Γιατί η άσκηση βοηθάει στον περιορισμό της κατάθλιψης. Σε γενικές γραμμές, η συμμετοχή σε σπορ και προγράμματα άσκησης και ανεβάζει τη διάθεση και οδηγεί στη μείωση των επιπέδων της κατάθλιψης. Η άσκηση αλλάζει τη διάθεση, μέσω της ρύθμισης του άγχους, της βελτίωσης της αυτοεκτίμησης και της εικόνας του σώματος και της ανόδου της αυτοπεποίθησης. Επίσης, η άσκηση, αλλάζει ή ρυθμίζει καλύτερα μια σειρά φυσιολογικών μηχανισμών στα άτομα με κατάθλιψη, όπως είναι η έκκριση των ενδορφινών, οι αυξομειώσεις στη θερμοκρασία του σώματος, κτλ.
Ποιες είναι οι μορφές άσκησης που βοηθάνε περισσότερο; Και η αερόβια και η αναερόβια άσκηση μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της κατάθλιψης. Η μέτριας έντασης άσκηση φαίνεται να είναι αποτελεσματικότερη για την παραμονή στην άσκηση των ατόμων αυτών.Το περπάτημα ειναι ευεργετικότερο απο το τρέξιμο(μέτριας έντασης) και κυριως σε καθαρο αερα (ο ιονισμένος αέρα είναι κοντά σε καθαρό περιβάλλον) είναι ευεργετικοτερα για τον οργανισμο ,και γρηγορο τρεξιμο (σπριντ) αυξανουν αρκετα την διαθεση.Και η άσκηση με αντιστάσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία μέτριας και έντονης κατάθλιψης. Δεν έχουν βρεθεί αρνητικές επιδράσεις της άσκησης σε πληθυσμούς ατόμων με κατάθλιψη. Στην πραγματικότητα, όλες οι μορφές άσκησης είναι το ίδιο αποτελεσματικές.
Για μια πιο συστηματική υποστήριξη των ατόμων με κατάθλιψη, υπάρχει ανάγκη συνδυασμού της άσκησης με άλλες μορφές θεραπείας, όπως είναι οι ομάδες συζήτησης, οι ομάδες αυτο-βοήθειας ή άλλες γνωστικές θεραπείες. Ίσως, μερικά ψυχολογικά προβλήματα, όπως αυτά που σχετίζονται με την κατάθλιψη να χρειάζονται απλά, μια εσωτερική ενεργοποίηση από τα άτομα, για να μετριασθούν. Η άσκηση και η συμμετοχή σε φυσικές δραστηριότητες προσφέρουν αυτή την ενεργοποίηση. Η δυσκολία, βέβαια, για τα άτομα με κατάθλιψη, είναι να πεισθούν για την αξία της άσκησης. Και επειδή, όλες οι μορφές άσκησης έχουν μέσα τους το στοιχείο του παιγνιδιού της διασκέδασης και της εκτόνωσης, από τη στιγμή που θα αρχίσουν να γυμνάζονται, επικοινωνούν με άλλους, ενεργοποιούνται πνευματικά και σωματικά, αντιλαμβάνονται αλλαγές στο σώμα τους και τη διάθεσή τους.
Ε.
....... Κατάθλιψη και Διατροφή..... ΠΟΛΥ σημαντικό............
Έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει σχέση του τρόπου διατροφής με την κατάθλιψη. Οι καταθλιπτικοί έχουν έλλειψη από πολλών ειδών βιταμίνες (λόγω πολλών στρεσογόνων ορμονών που τις καταστρέφουν), και κυρίως διατροφή με υψηλά σάκχαρα, με πολλούς καφέδες (λόγω της καφείνης) ,τα άτομα που καταναλώνουν πολλά γαλακτοκομικά και με υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι τα άτομα με κατάθλιψη έχουν πιο χαμηλή χοληστερίνη από το κανονικό,η μεσογειακή διατροφή είναι αρκετά αποτελεσματική (λόγο πλούσιο ελαιόλαδο , και ιχθυέλαιο (Ω-3)και κυρίως λαδερά ψάρια (σαρδέλες) οπού συσχετίζετε με την διατροφή.
Υπαρχουν ακομα αρκετά βότανα οπου έχουν δείξει ότι έχουν αντικαταθλιπτική δράση όπως Ashwagandha , Brahmi Camu-Camu,Cat’s Claw, Damiana,Ginkgo Biloba , Golden Root , Gotu Kola Horny Goat Weed , Korean Ginseng , Licorice Magnolia Marapuama,Noni , Passion Flower,Saint John's Wort , Schizandra , Suma, Turmeric
Πολλες έρευνες έχουν δείξει οτι λινέλαιο βοηθαει αρκετά στην διάθεση
ΣΤ
Βιταμίνες, Μέταλλα, Ιχνοστοιχεία
Μερικές βιταμίνες μπορεί να λείπουν από τον οργανισμό ωστόσο όταν αποκατασταθούν στα φυσιολογικά πεδία η κατάθλιψη εξαφανίζεται. Μερικές από αυτές είναι τα αλκαλοειδή Galanthamine, και η Πιπερίνη (πού βρίσκετε στο πιπέρι).Αρκετά αμινοξέα έχουν δείξει οτι μπορούν να βελτιώσουν την διάθεση (λόγω έλλειψης στον οργανισμό)όπως 5-HTP (5-Υδροξυτρυπταμίνη), Acetyl-L-Carnitine , Glutamine, MethioninePhenylalanineη Proline αλλά μπορεί να προκαλέσει εκνευρισμό, η S-Adenosylmethionine (SAMe)η Taurine, η Threonineη Tryptophanη Tyrosine
Η έλλειψη μετάλλων σε έναν οργανισμό μπορεί να είναι αιτία εμφάνισης κατάθλιψης π.χ. όταν υπάρχει έλλειψη σε βρώμιο, στους ηλικιωμένους με έλλειψη ασβεστίου, σε Χρωμιολίθιο (σε σωστές ποσότητες), σε έλλειψη Μαγνήσιο (όμως υπερβολική χορήγηση μπορεί να δημιουργίσει πάλη κατάθλιψη) Μαγγάνιο (σε μερικες μορφές κατάθλιψης), σε Κάλιοσε Σελήνιο, να υπάρχει ανεπάρκεια σε Ψευδάργυρο.
Μερικές βιταμίνες που μπορεί να εχει ανεπάρκεια ο οργανισμός και να παρουσιαστεί κατάθλιψη ειναι η ΒιοτίνηCytidine Diphosphate Choline (CDP-Choline), Φυλλικό Οξύ,Ινοσιτόλη, Nicotinic Acid PABA, η Βιταμίνη B1, η Βιταμίνη B2 , η Βιταμίνη B5 η Βιταμίνη B6, η Βιταμίνη B12, η Βιταμίνη Cη Βιταμίνη Dκαι η Cytidine Diphosphate Choline
Έρευνες έχουν δείξει ότι πολλές ορμόνες παίζουν αρκετό ρόλο στην κατάθλιψη οπού μερικές φορές είναι κατω απο το κανονικο οπως, η Androstenedione, DHEA (Dehydroepiandrosterone) , Μελατονίνη, Pregnenolone, Προγεστερόνηη χαμηλή ενδογενή τεστοστερόνη (κυρίως στους άνδρες)τριϊωδοθυρονίνη (Τ3).
κατάθλιψη λοιπόν.....
ένα συναίσθημα που υπάρχει επειδή,
βρήκαν οι επιστήμονες ότι απουσιάζει απο τον εγκέφαλο μία απαραίτητη ουσία που λέγεται σεροτονίνη,
είτε επειδή κάποιος άλλος περισσότερο σημαντικός παράγοντας .... υφίσταται....
μα είτε και έτσι, χωρίς λογική αιτία... έτσι, επειδή τα χρώματα που βλέπουμε είναι μόνο δύο,
άσπρο και μαύρο,
επειδή οι λέξεις είναι ναι και όχι,
επειδή τα πράγματα είναι καλό και κακό......
επειδή δεν υπάρχει λογική.....στην θλίψη....
μα και πάλι.... τι είναι λογική.... και ποιός την ορίζει .....
αυτό θα είναι άλλο κεφάλαιο.....
το κεφάλαιο της λογικής...
και επειδή...
όπως είπε και ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ιατρός, φυσιολόγος, ψυχίατρος και θεμελιωτής της ψυχαναλυτικής σχολής στον τομέα της ψυχολογίας
" Πίσω από την κατάθλιψη κρύβεται η επιθετικότητα ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό" ,
....................
μία αγκαλιά...
ένα χαμόγελο...
και αγάπη αληθινή,
διάφανη αγάπη,
πρώτα στον εαυτό μας...
και ύστερα στον κόσμο γύρω μας...
είναι τόσο σημαντική η παρουσία της
αγάπης στη ζωή μας...
είναι το οξυγόνο της ψυχής ...
Α γ α π η ....
