Αναρχικός: Ένας μύθος σύγχρονης καταδίωξης (απο το βιβλίο του Μάνου Χατζηδάκι "Ο Καθρέπτης και το μαχαίρι"

Αναρχικός:  Ένας μύθος σύγχρονης καταδίωξης

Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους.

Να δημιουργηθεί έντεχνα η κατάλληλη σύγχυση, ώστε ο εξωκομματικός κι ανένταχτος νέος του τόπου μας να συγχέεται σκόπιμα με τους αλήτες-μάγκες, που έχουν μόνο στόχο να καταστρέφουν , να θορυβούν  και να προβάλλουν βίαια τον άρρωστο εαυτό τους.  Και αυτή η σύγχυση ευνοεί:

Την κυβέρνηση-την κάθε κυβέρνηση- που φοβάται αντιδράσεις από μη εντεταγμένους σε κομματικές αγέλες νέους –διότι βέβαια οι νέοι αυτοί δεν είναι δυνατόν να τιθασευτούν από τυχόν συμφωνίες ή επιτευχθέντες συμβιβασμούς επί ανωτάτου επιπέδου.

Ευνοεί τα διάσημα πλέον ΜΕΑ-ΜΑΤ και παρεμφερή, που συλλαμβάνουν με μεγαλύτερη ευκολία τον ανύποπτο νέο που διαμαρτύρεται απ ότι τον ικανό για άμυνα αλήτη που διαφεύγει.  Θα σας έχει τύχει να παρευρεθείτε και να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια με πόση ευκολία αλλά και μίσος δέρνεται απάνθρωπα και κακοποιείται ώσπου να μπει στην κλούβα από τις «δυνάμεις διώξεως τρομοκρατίας», ενώ την ίδια στιγμή αυτός που ρίχνει πέτρες ή σπάζει τζάμια καταστημάτων διαφεύγει επιδέξια και ανενόχλητα.  Ύποπτα ανενόχλητα πολλές φορές.

Ευνοεί την μικρή νοημοσύνη και την εύκολη δουλοπρεπή συμπεριφορά των «αγανακτισμένων» πολιτών απέναντι στις εν στολή δυνάμεις εξουσίας.  Γιατί έχουν μάθει οι άμοιροι, χρόνια τώρα, στην επιδεικτική δοκιμασία των οργάνων τάξεως, ευρισκόμενοι κάτω από το αθεράπευτο σύμπλεγμα του εμείς οι νόμιμοι!  Σχεδόν μόνιμη ασθένεια των υπανάπτυκτων συμπατριωτών μας.

Ευνοεί, τέλος, τις κομματικές παρατάξεις που με την σκόπιμη αυτή σύγχυση εκδικούνται όσους νέους δεν δέχονται δεικτικό το πόσο, στο θέμα των «αναρχικών», συμφωνούν απόλυτα κνίτες, οννεδίτες και νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ.  Γιατί και οι τρεις αυτές «νεολαίες» -κατ όνομα μόνον- έχουν ένα κοινό μυστικό που τις ενώνει:  τον οριστικό  ευνουχισμό  τους.

Να λοιπόν πως κατασκευάζεται από τον «λαό» για τον «λαό» η εικόνα του αναρχικού, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εικόνα του ασυμβίβαστου και ζωντανού σύγχρονου νέου, ο οποίος εννοεί να διαφυλάξει το βασικό αγαθό της νεότητας του, που είναι η έρευνα, η αναθεώρηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων μειοψηφιών.  Και επιπλέον να μην αφήσει τη μεταμόρφωσή του από την κυβέρνηση ή τα κόμματα σε καθοδηγούμενο αμνό τυποποιημένων ανησυχιών.

Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην Ελλάδα ανέκαθεν επεδιώκετο ο ευνουχισμός των νέων για να μπορούν οι υπόλοιποι συμβιβασμένοι – ο «λαός»- να κοιμούνται ήσυχα!

Παλιά τους λέγανε κομμουνιστές!  Μέχρι πριν  από λίγα χρόνια σε κοίταγε «βαθιά» ο ηλίθιος κρατικός εξεταστής κι έβγαζε το συμπέρασμα: Είσαι κομμουνιστής!  Που δεν σήμαινε κατ ανάγκην ότι είσαι εντεταγμένος στο κομμουνιστικό κόμμα.  Απλώς πως δεν είσαι μαζί μας, άρα…….επικίνδυνος!  Ακόμη δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε πατρίς πολλών αθλίων φράσεων-μαζί με τις σοφές των ολίγων σοφών.   Όπως εκείνο το άλλο, κλασσικά φασιστικό, το διάσημο «Πας μη Έλλην βάρβαρος».  Σήμερα με την «έναρξη του σοσιαλισμού» στη χώρα μας βρισκόμαστε στη μόνη αλλαγή που πραγματοποιήθηκε και που αφορά την έννοια νέος.  Από κομμουνιστής έγινε αναρχικός!

Τουλάχιστον εμείς να μη γινόμαστε θύματα τοιούτων αλλαγών.  Ή να προσέχουμε τι ακριβώς περιέχουν.  Σαν νέοι ! Σαν αληθινοί νέοι !

Από το βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι, 

"Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΑΊΡΙ"