η αγάπη...

...το αθάνατο νερο.........

 

-Μ'αγαπάς ; 
-Με ρωτάς αν σ'αγαπάω; Δεν ξέρω googlαρε το… 
Γύρισα στο laptop μου και σου έκανα το χατήρι. Πληκτρολόγησα λοιπόν: 
"Άραγε με αγαπάει;". 
Ξεκαρδίστηκες, δεν περίμενες πως στα αλήθεια θα το κάνω! 
Η απάντηση του google ήταν η εξής : 
Βεβαιωθείτε ότι η ορθογραφία όλων των λέξεων είναι σωστή. 
Δοκιμάστε άλλες λέξεις-κλειδιά. 
Δοκιμάστε πιο γενικές λέξεις-κλειδιά. 
…

Ενα Γλυκο Μηνυμα Μπορει Να Τα Αλλαξει Ολα ! Στειλτο Το ρημαδι

 

 Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο, από το να πεις "Σ' ΑΓΑΠΩ" σ' αυτόν που αγαπάς. Αν δε μπορείς να το πεις τότε γράψτο, αν δε μπορείς να το γράψεις τότε τραγούδησέ το, χόρεψέ το.

 Τελικα η συμπεριφορα ειναι αυτη που ομορφαινει τον πιο ασχημο ανθρωπο και ασχημαινει τον πιο ομορφο



"Κάψε το σπίτι σου!" φωνάζει ο Θεός. "Έρχουμαι! Όποιος έχει σπίτι δεν μπορεί να με δεχτεί.
"Κάψε τις Ιδέες σου, σύντριψε τους συλλογισμούς σου! Όποιος έχει βρει τη λύση δεν μπορεί να με βρει.
"Αγαπώ τους πεινασμένους, τους ανήσυχους, τους αλήτες. Αυτοί αιώνια συλλογιούνται την πείνα, την ανταρσία, το δρόμο τον ατέλειωτο. Έμενα!
Νικος Καζαντζακης

Δεν έχω θυμό μέσα μου!
Δεν έχω έχθρα για κανέναν!
Μόνο που μέσα μου κοιμάται μια λύπη!
Πρόσεχε μην μου την ξυπνάς!
Κι η λύπη όταν την ξυπνάς γίνεται θάνατος!
Άστην να κοιμηθεί, να γαληνέψει και να ξεχαστεί...
Θα θελα να μπορούσα να θυμώσω, να φωνάξω, να ξεσπάσω, να κλάψω, να εκδικηθώ.
Μόνο που τίποτα από αυτά δεν θέλω να κάνω.
Το μόνο που θέλω είναι να ξεχάσω.
Όπως κάνω ότι ξεχνώ τόσα πράγματα.
Κι ας μην τα ξεχνώ.
Θέλω να περπατήσω και να μυρίσω νυχτολούλουδα.
Να περιπλανηθώ σε δρομάκια άγνωστα.
Θέλω να μετακομίσω σε καινούρια γειτονιά.
Να ανακαλύψω καινούρια μυστικά.
Σε θυμάμαι να μου λες, πως πρέπει στον εχθρό να χαμογελώ, γιατί έτσι τον πανικοβάλλω.
Σου χαμογελώ και σε κοιτώ στα μάτια.
Τώρα πια, ξέρω τα ψέματα πίσω από τις καλά κρυμμένες αλήθειες σου.
Είναι όλα τόσο ξεκάθαρα.
Χάθηκε η ομίχλη, διαλύθηκαν τα σύννεφα
Η ομορφιά και η ασχήμια τώρα...μας κοιτούν κατάματα.
Μην μου ξυπνάς λοιπόν αυτά που αφήνω να κοιμούνται.

Σαίξπηρ

 

   
 

«Η πιο ακράδαντη πίστη σου... η πιο βλαβερή πεποίθησή σου, είναι ότι υπάρχει ένας κόσμος έξω από τον εαυτό σου, κάποιος ή κάτι από το οποίο εξαρτάσαι, κάποιος ή κάτι που μπορεί να σου δώσει ή να σου πάρει, να σε επιλέξει ή να σε καταδικάσει» - είπε ο Dreamer.
«Εάν ένας πολεμιστής πίστευε, έστω και για μια στιγμή, σε κάποια εξωτερική βοήθεια, δεν θα ήταν πια άτρωτος» ισχυρίστηκε. Έπειτα έπαψε και έκλεισε τα μάτια. Συνέχισα στο μεταξύ να γράφω, τις τελευταίες Του λέξεις στο σημειωματάριο. Αλλά εκείνη η παύση κρατούσε αρκετά. Προσπάθησα να ξεπεράσω την αμηχανία της άγνοιάς μου και της ξαφνικής μου ρηχότητας διαβάζοντας με το μυαλό μου μερικά σημεία των σημειώσεών μου. Τελικά ο Dreamer διέκοψε τη σιωπή Του και απήγγειλε, με κλειστά μάτια:
There is nothing out there...
There is no help coming from anywhere at all...
«Η χειρότερη αρρώστια του ανθρώπου είναι η εξάρτηση» ανέφερε με σοβαρό ύφος. Αμέσως πέρασα σε μια κατάσταση επαγρύπνησης. Ένιωσα με μια αλάνθαστη διαίσθηση ότι αυτή η δήλωση είχε μεγάλη σημασία και θα την τοποθετούσα στο επίκεντρο του νέου συστήματος των πεποιθήσεών μου. «Δεν υπάρχει χειρότερο κακό από το να εξαρτάσαι από τους άλλους, από την κρίση τους... Για να απελευθερωθείς από όλα αυτά χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία...».
Όπως θα επισήμαινα στη συνέχεια, παρατηρώντας τη συμπεριφορά μου, σε αυτή και σε άλλες όμοιες περιστάσεις, όταν ο Dreamer αναφερόταν γενικά στην ανθρωπότητα το αποδεχόμουν χωρίς μεγάλη αντίσταση ή πειθόμουν άμεσα, ενώ όταν μου τράβαγε το αυτί και αναφερόταν σε μένα στο πρώτο πρόσωπο συναντούσε μια ανυπέρβλητη αντίσταση.
«Ο κόσμος σαν εσένα... νιώθει ζωντανός μόνο ανάμεσα στους άλλους... προτιμάει τα πολυσύχναστα μέρη... βρίσκει δουλειά σε δημόσιες υπηρεσίες ή απασχολείται σε μεγάλες επιχειρήσεις... οπουδήποτε μπορεί να νιώθει το καθησυχαστικό χάϊδεμα του πλήθους... Εξυμνεί όλες τις ιεροτελεστίες της εξάρτησης και πλημμυρίζει τους ναούς της: κινηματογράφους, θέατρα, νοσοκομεία, γήπεδα, δικαστήρια, εκκλησίες, αρκεί να είναι με τους άλλους, αρκεί να ξεφύγει από τον εαυτό του, από το δυσβάσταχτο βάρος της μοναξιάς του» επέμεινε ο Dreamer.
Ένιωσα μια τάση να αμυνθώ, όπως τα ζώα. Ένα ανεξέλεγκτο αίσθημα εχθρότητας σκίασε το Είναι μου, λες και εκείνες οι λέξεις απειλούσαν κάτι το ζωτικό, ή κατέστρεφαν ένα σχέδιο, από καιρό προ μελετημένο. Τοποθέτησα σε μια σειρά στο νου μου, σαν σφαίρες σε αυτόματο όπλο, όλες τις κακίες που θα ήθελα να Του πω. Μια εσωτερική ματιά προσπάθησε να εξαλείψει εκείνη την αισχρή πληθώρα, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να χαράξει στο πρόσωπό μου ένα μορφασμό πόνου. Ο Dreamer ένιωσε το τείχος της αντίστασής μου. Ήξερε πώς να ανοίξει ένα πέρασμα. Ένα στυγερό χαμόγελο σκιαγραφήθηκε στο πρόσωπό Του, σαν να ήταν έτοιμος να μου εξαπολύσει ένα χτύπημα, και είπε χαμηλόφωνα:
«Ένας άνθρωπος σαν εσένα αρρωσταίνει και δέχεται να γίνει κομματάκια από τους χειρούργους... από τους ιερείς μιας πρωτόγονης ακόμα επιστήμης, αρκεί να τραβήξει την προσοχή... αρκεί να γραπωθεί από τον κόσμο». Ξεφύσησα, σαν να με είχαν γρονθοκοπήσει στο στομάχι. Ο Dreamer άφησε να κυλίσουν μερικά δευτερόλεπτα λες και μέτραγε, διαιτητής και αντίπαλος ταυτόχρονα.
Elio D’ Anna «η Σχολή των Θεών»
 

 

Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει..
Μέχρι να δεις τους φόβους σου και με την αξιοπρέπειά σου και τον αυτοσεβασμό σου να τους αντιμετωπίσεις κατάμουτρα και όχι με αυτολύπηση,
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει.
Μέχρι να βλέπεις μια κατάσταση και να επιλέγεις την ηρεμία, την ψυχραιμία, και την αποδοτικότερη ανταπόκριση,
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει.
Μέχρι να αποφασίσεις ότι μέσα εδώ, όλοι έχουμε μερτικό, γνώμη, προορισμό, και να αποδεχτείς την ποικιλομορφία και τη διαφορετικότητα, αναγνωρίζοντας ότι η μοναδικότητά σου εξυπηρετεί τον δικό σου και μόνο ύψιστο σκοπό,
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει.
Μέχρι να τραβήξεις τη ρότα σου, χωρίς να κοιτάζεις πίσω σου πόσοι σε ακολουθούν, χωρίς να νοιάζεσαι γι αυτούς που πλάι σου εμπόδια σου βάζουν, χωρίς να κομπιάζεις σε απάτητα νερά μπροστά σου να πλεύσεις,
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει.
Μέχρι να αναρωτηθείς για τις επιλογές σου, να αναθεωρήσεις τα σκουπίδια που κουβαλάς, να σταματήσεις να πετάς τα μαργαριτάρια σου στα γουρούνια, και να καταλάβεις ότι δεν είσαι δέντρο για να μην μπορεί να μετακινηθεί μακριά από δυσάρεστες καταστάσεις,
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει.
Μέχρι να ελέγξεις τη δημιουργία σου, να τοποθετηθείς εκ νέου απέναντί της επιλέγοντας τι κρατάς και τι αφήνεις, χωρίς κρίση, τύψεις ή ενοχές, αλλά με την αγάπη και του τελευταίου σου κυττάρου για το ποθητό της κάθε σου επιλογής,
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει.
Αν χαμογέλασες με τα λόγια αυτά, τότε ο παράδεισος δεν περιμένει, τον ζεις. 
                            
                             Dimitris Nomikos

 

 

Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας
Είτε για κάποιο λόγο
Είτε για ορισμένο χρόνο
Είτε για πάντα.
Όταν ξέρεις αυτό
Ξέρεις και τι να κάνεις
Για τον κάθε άνθρωπο.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο
Συνήθως απαντά σε μία ανάγκη μας
Που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει.
Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία
Να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη
Για να μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά.
Μοιάζει Θεόσταλτος και είναι..
Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν..
Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος
Και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή
Και παρ’ ότι μπορεί να πληγωθούμε, η σχέση θα τελειώσει.
Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος.
Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει.
Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας.
Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι
Ότι η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση
Η επιθυμία μας εκπληρώθηκε
Οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε..
Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο
Αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε.
Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γελάμε.
Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα
Και πάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά.
Παρ’ ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο..
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής.
Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια.
Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα
Να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό
Και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του
Σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας!
Λένε ότι, η αγάπη είναι τυφλή
Αλλά η φιλία διαισθητική.
Είτε είναι για κάποιο λόγο
Είτε για κάποιο χρόνο
Είτε για μια ζωή.
Σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία αυτής της εμπειρίας.
Σ’ ευχαριστώ που είσαι μέρος της ζωής μου.

  

προσευχή μου.....