Γιατί στη Βίβλο η αναφορά στη ζωή μετά θάνατον είναι τόσο σύντομη;

Από τον Ααρόν Μος

Ερώτηση: 

Τι λένε οι θεωρίες του Ιουδαϊσμού για τη ζωή μετά θάνατον; Από όσα έχω διαβάσει στην Τορά δεν μου φάνηκε πως υπήρχε κάποια αναφορά σχετικά. Αυτός ο κόσμος είναι όλα όσα υπάρχουν;

Απάντηση:

Αγγίξατε ένα από τα πιο δυνατά μηνύματα του Ιουδαϊσμού: μπορεί να υπάρχουν πολλοί κόσμοι, αλλά μόνο αυτός έχει τη σπουδαιότερη σημασία.

Όπως γράφετε, η Τορά δεν αναφέρει τη μεταθανάτιο ζωή. Αν και γίνεται λόγος σχετικά με αυτήν στους μεταγενέστερους προφήτες, απουσιάζει εντελώς από τα Πέντε Βιβλία του Μωϋσή.

Παρόλα αυτά υπάρχει σαφής ένδειξη ότι η ύστατη κρίση θα λάβει χώρα σε κάποιο άλλο μέρος, έξω από αυτόν τον κόσμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία του Κάιν και του Άβελ.

Τα δύο αδέρφια δίνουν τις προσφορές τους στο Θ-ό Ο Οποίος προτιμά αυτές του Άβελ με αποτέλεσμα ο Κάιν να ζηλέψει και να σκοτώσει τον αδερφό του. Εδώ τελειώνει η ιστορία. Για μια στιγμή! Στη μία σειρά λέει πως ο Θ-ός είναι ευχαριστημένος με τον Άβελ και την άλλη στιγμή αυτός πεθαίνει! Ενώ αυτός με τον οποίον ο Θ-ός δεν ευχαριστήθηκε ιδιαίτερα, ξεφεύγει! Έτσι λοιπόν αμείβεται το καλό;

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: αυτός ο κόσμος δεν είναι πάντα δίκαιος. Ο Θ-ός όμως δεν αφήνει χρέη. Η τελική κρίση θα έρθει αργότερα.

Γιατί λοιπόν η Τορά δεν αναφέρει τον επόμενο κόσμο; Γιατί αφήνει τους μεταγενέστερους προφήτες να τον περιγράψουν;

Διότι η Τορά είναι μόνο γι’ αυτόν τον κόσμο και όχι για τον επόμενο. Ενώ άλλες θρησκείες δίνουν θαυμαστές υποσχέσεις για όσα θα βρούν οι δίκαιοι στον παράδεισο, περιγράφοντας μάλιστα με γλαφυρότητα τα πλάσματα που τους περιμένουν εκεί, ο Ιουδαϊσμός δεν θεωρεί όλα αυτά ως έγκυρο κίνητρο για το καλό. Ο Θ-ός θέλει από εμάς να κάνουμε το καλό γιατί αυτό είναι καλό.

Υπάρχει κάποια άλλη ζωή όπου οι δίκαιοι ανταμείβονται και οι κακοί τιμωρούνται – αυτό το πιστεύουμε και οι προφήτες δεν παρέλειψαν να το αναφέρουν, ωστόσο είναι δουλειά του Θ-ού. Εμείς πρέπει να ασχολούμαστε με αυτή τη ζωή. Η αποστολή μας είναι να κάνουμε καλό, να πολεμήσουμε το κακό και να μετατρέψουμε τον κόσμο αυτό σε ασφαλή και βιώσιμο – ένα μέρος όπου τόσο ο Θ-ός όσο και ο άνθρωπος μπορούν να νιώθουν σαν το σπίτι τους.

Χωρίς την πίστη σε μια άλλη ζωή, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει δικαιοσύνη. Οι Κάιν αυτού του κόσμου πιθανόν να γλυτώνουν την τιμωρία για φόνο. Αλλά η υπερβολική έμφαση στη σημασία της άλλης ζωής, εγκυμονεί τον κίνδυνο υποτίμησης της αγιότητας και της αξίας αυτής της ζωής.

Ο Ιουδαϊσμός προσεγγίζει διαφορετικά το θέμα: Καλύτερα να αφήσουμε τον άλλο κόσμο στο Θ-ό, ενώ εμείς δουλεύουμε με αυτόν. Ας ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας.

Ο Ραβίνος  Άαρον Μος διδάσκει Καμπάλα, Ταλμούδ και Ιουδαϊσμός στο Σύδνεϋ, Αυστραλία