Πώς μεταφράζεται ο θάνατος στις διάφορες θρησκείες και πολιτισμούς;

«Αλάτι ο θάνατος και τη ζωή πολύ τη νοστιμίζει», είπε ο μεγάλος διανοούμενος Νίκος Καζαντζάκης, όμως δε συμμερίζονται όλοι οι πολιτισμοί την άποψή του αυτή. Σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες και ειδικά στο Δυτικό κόσμο, ο θάνατος είναι ένα γεγονός που ρίχνει συγγενείς και φίλους στην απέραντη θλίψη. Άλλοι όμως γιορτάζουν το θάνατο, αντιμετωπίζοντάς τον ως λύτρωση. Αλήθεια, πόσο ανούσια θα ήταν η ζωή μέσα στην αιωνιότητα; Ποιο νόημα θα είχε; Πολλά αναπάντητα ερωτήματα ταλανίζουν το ανθρώπινο μυαλό από την αρχή της ύπαρξης του γύρω από το θέμα αυτό. Τι μένει όταν το σώμα πεθαίνει; Υπάρχει μεταθανάτια ζωή ή το απόλυτο τίποτα; Κάπου εδώ βρήκαν πρόσφορο έδαφος οι θρησκείες, οι οποίες καταπιάστηκαν από τον ανθρώπινο φόβο γύρω από το μεγάλο μυστήριο του θανάτου και έδωσαν απαντήσεις, η κάθε μια τις δικές της, που μιλάνε άλλοτε για μετενσάρκωση και άλλοτε... για ανάσταση.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Ο θάνατος στις εξελιγμένες χριστιανικές κοινωνίες είναι λέξη ταμπού. Και μόνο με το άκουσμά της, γριές αλλά και νεότεροι σταυροκοπιούνται επανειλημμένα. Το θάνατο ενός ατόμου ακολουθεί πολυήμερος θρήνος και μαύρη ενδυμασία, ενώ τα Ευαγγέλια αναφέρονται σε αυτόν ως κάτι το φοβερό. Ωστόσο, οι πατέρες της Εκκλησίας φρόντισαν να δώσουν ελπίδα στους ακόλουθους του Ιησού Χρίστου, προσφέροντάς τους τη Δευτέρα Παρουσία. Τη μέρα δηλαδή που ο Θεός μέσω του Υιού του θα έλθει ξανά στη γη, ανασταίνοντας όλους τους νεκρούς και ενώνοντας ξανά τα σώματά τους με την περιπλανώμενη ψυχή τους. Όμως, η αιωνιότητα είναι προνόμιο μόνο όσων έζησαν ευλαβικά και με πίστη στον Κύριο. Οι υπόλοιποι θα βιώσουν την «ανάσταση της κρίσεως».

ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ

Η τρίτη μεγαλύτερη θρησκεία σε αριθμό, ο Ινδουισμός, αν και μοιάζει με το χριστιανισμό στο γεγονός ότι παρομοιάζει το σώμα με προσωρινή κατοικία της ψυχής, εν τούτοις προχωρεί ένα βήμα παραπέρα, μιλώντας για μετενσάρκωση. Οι Ινδουιστές βλέπουν το θάνατο ως μέρος του φυσικού κύκλου της ζωής. Ο θάνατος του σώματος δε θεωρείται τελεσίδικος, αφού η ψυχή μετενσαρκώνεται και επιστρέφει ξανά στη γη, μέσω ενός άλλου σώματος. Ο κύκλος αυτός της ζωής επαναλαμβάνεται, μέχρι η ψυχή να φτάσει τελικά σε Νιρβάνα. Το νεκρό σώμα αποτεφρώνεται στα νερά του ιερού Γάγγη σε αυστηρά χρονοδιαγράμματα και με απόλυτη ακρίβεια, έτσι ώστε η μεταφορά της ψυχής από σώμα σε σώμα να γίνει χωρίς καθυστέρηση.

ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ
Πολύπλοκη μοιάζει η θεωρία του Βούδα γύρω από το θάνατο, αν και αυτή πιστεύει στη μεταθανάτια ζωή, έχοντας ως βάση την έννοια της συνέχειας.   Η ζωή συνεχίζεται ασταμάτητα και ο θάνατος είναι απλά μία στάση μεταξύ των ζωών.  είναι κάτι σαν βαθύς ύπνος, οπου ο νεκτρός ξυπνά μετά από 3,5 μέρες και συνειδητοποιεί προς δυσάρεστη έκπληξή του ότι έχει πεθάνει.  Μέσα σε 49 ημέρες έρχεται η αναγέννηση και ένας καινούριος κύκλος ζωής ξεκινά, κατά την διάρκεια του οποίου ο ζωντανός βιώνει το κάρμα, το αποτέλεσμα δηλαδή των θετικών ή κακών πράξεων που έκανε στην προηγούμενή του ζωή.

ΖΩΡΟΑΣΤΡΙΣΜΟΣ

Ο Ζωροαστρισμός είναι μία από τις αρχαιότερες θρησκείες, που όπως φαίνεται επηρέασε άμεσα το χριστιανισμό, τον ιουδαϊσμό και τον ισλαμισμό, αφού μίλησε πρώτος για κόλαση και παράδεισο και για ένα σωτήρα που θα έλθει στη γη για να αναστήσει τους νεκρούς και να τους χαρίσει την αιώνια ζωή. Οι ζωροαστριστές θεωρούν τη φωτιά και τη γη ιερά, γι’ αυτό και δε θάβουν, ούτε καίνε τους νεκρούς, επειδή θεωρούν ότι ο θάνατος είναι έργο του κακού θεού Ahriman. Αντ’ αυτού, οι νεκροί μεταφέρονται στους πύργους Ντάκχμα, γνωστοί ως «Πύργοι της Σιωπής», όπου τα σώματά τους κατασπαράζονται από γύπες. Έτσι, απελευθερώνεται η ψυχή από το κακό, η οποία περιμένει την ημέρα της κρίσεως.

ΒΙΚΙΝΓΚΣ

Οι Βίκινγκς - άριστοι πολεμιστές - πίστευαν ότι ο θάνατος στη μάχη ήταν τεράστια τιμή και τους εγγυόταν μία αιωνιότητα γεμάτη ευτυχία. Γι’ αυτό και ο κάθε θάνατος εορταζόταν με τελετές από τους συμπολεμιστές του νεκρού.

ΒHAGAVAD GITA

Η Bhagavad Gita, κορυφαίο πνευματικό δημιούργημα και βίβλος της γιόγκα, περιγράφει δύο μονοπάτια που ακολουθούν οι ψυχές. Το ένα είναι η τροχιά του ήλιου / φωτός και το άλλο η διαδρομή της σελήνης / σκοταδιού.

 ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ

·     -  Κατά προσέγγιση 100,000,000,000 άνθρωποι (100 δισεκατομμύρια δηλαδή), έχουν πεθάνει από τότε που ξεκίνησε η ανθρωπότητα.

·         - Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι πολλά κομμάτια της ανθρώπινης ζωής μεταφέρονταν και στο θάνατο, γι’ αυτό και πολλοί Φαραώ, αφού ταριχεύονταν, θάβονταν με προσωπικά τους αντικείμενα ή και με τους υπηρέτες τους και άλλα εργαλεία, που ίσως τους ήταν απαραίτητα στη μεταθανάτια ζωή.

·         - Η διαδικασία ταφής ανθρώπινων σωμάτων έχει ιστορία πέραν των 350,000 χρόνων όπως λένε οι αρχαιολόγοι, αφού βρέθηκαν απολιθώματα μεγαλύτερα ακόμα και από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ.

·       -   Όταν ένα άτομο πεθαίνει η ακοή είναι η τελευταία αίσθηση που τον εγκαταλείπει. Η όραση φεύγει πρώτη, ενώ ακολουθούν η γεύση, η όσφρηση και η αφή.

·         - Στατιστικά υπάρχει πιθανότητα για τον κάθε άνθρωπο 1 στις 20,000 για να δολοφονηθεί.

·        - Στην Κίνα, πιστεύεται ότι εφτά μέρες μετά το θάνατο η ψυχή επιστρέφει στο σπίτι της, όπου για να βρει το δρόμο της, τοποθετείται έξω από την πόρτα μία κόκκινη πλάκα στην οποία υπάρχει μία επώνυμη εγγραφή.