Καράβια μες στη θάλασσα
και στα μαλλιά η αλμύρα.
Το αέρινο φουστάνι μου
το ζήλεψε ο βοριάς.
Ήλιος που λάμπει στο νερό
στα μάτια σου αντιφέγγει.
Καθρέφτης, και τον ρώτησα
αλήθεια να μου πει.
Οι βράχοι αντιστέκονται,
τα κύματα πεισμώνουν.
Θάλασσα, αλάτι κι έρωτας,
γαλάζιο και λευκό.
Μελτέμι είναι κι έρχεται,
αέρας που αγριεύει.
Ανάσα που την άκουσα,
κοχύλι στα βαθιά.
Φάρος που βλέπει στ’ ανοιχτά,
βάρκα που ξεμακραίνει.
Χέρι που χιλιοφίλησες
μαντήλι σου κουνά.
Φέξε με το φανάρι σου,
φώτισε κάθε λέξη.
Στόμα που γλυκοφίλησα
και μάτια και μαλλιά.
Η νύχτα φέρνει τα όνειρα
κι η μέρα την αλήθεια.
Κάπου στο ενδιάμεσο
ένιωσα τη χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου